آمارهای رسمی 7 سال گذشته نشان داده که هرگاه پای یک معمار متخصص به جاده مخصوص باز شده، نتیجه فقط یک کلمه بوده؛ "سود".
به گزارش خط بازار؛ در حدود یک دهه است که نام شرکت های خودروسازی با واژه “زیان” عجین شده است. طی این مدت نه تنها روند سوددهی کل شرکت های صنعتی خودروساز منفی بوده و به زیان تبدیل شده بلکه غالب شرکت های زیرمجموعه نیز زیان ده شده اند.
علل بروز این پدیده مسائل مختلف ساختاری، صنعتی و بنگاه داری است. وقتی که سهامداران استراتژیک از میدان مدیریت عامدانه دور می شوند و جنتلمن های متخصص از هر چیزی ممنوع؛ وقتی انجمن ها به جای مدیران پاک دست به دست دبیران پرونده دار می افتد؛ وقتی دروغ گویان در روز روشن بر حوزه ریاست تکیه می زنند؛ وقتی انتصابات سیاسی و امنیتی می شود؛ وقتی تهران نشین ها در جاده مخصوص ادعای ارث و میراث می کنند و وقتی “علی ها” برای ماندن در قدرت در حال لابی با سیاسیون هستند بهتر از این وضعیت را نمی توان انتظار داشت.
وضعیتی که جز زیان انباشته و عملیاتی هیچ عایدی برای سهامداران و مردم ندارد. در چنین شرایطی، سود می شود دُر نایاب؛ حامی سهامدار می شود آرزو؛ مدیر مستقل می شود قحط الرجال؛ دانشگاهی متخصص می شود محدود؛ مدیر بدون پرونده می شود محال و سعادت خودروسازی می شود دست نیافتنی.
البته این همه ماجرا نیست. در این اوضاع آشفته و جنگی بین سیاسیون و خودروسازان همچنان امید باقی است. امیدی که ترازنامه های مالی نوید آن را می دهند. بررسی ها نشان می دهد هنوز در شرکت های خودروسازی با زیان هزاران میلیاردی می توان سود کرد. آن هم سود هزار میلیاردی سالم و سلیم در پایان سال 1401. سودی که برپایه یک معماری دقیق و عالمانه به دست آمده است. سودی که علاوه بر جیب کارکنان ایران خودرو، یک بُرد عظیم برای ایران خودرو به حساب می آید. آمارهای رسمی 7 سال گذشته نشان داده که هرگاه پای یک معمار متخصص به جاده مخصوص باز شده، نتیجه فقط یک کلمه بوده؛ “سود”.
منبع: خط بازار
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 10 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 10