چهار گزینه احتمالی خودروسازی؛ از شاهِ وزیر تا ترک زادهِ فرخ

به گزارش خط بازار؛ وضعیت خودروسازی در دو طرف جاده مخصوص موزون نیست. یک طرف با تسریع در تولید و تامین قطعه و تجهیز منابع جدید مالی، و البته به لطف عملکرد ضعیف رقیب، خود را به صدر خودروسازی رسانده است. هرچند که  هنوز برخی ابهامات به قوت خود باقی است. طرف دیگر نیز با روحیه بد مَنِش و مدیریت بد اقبال در تولید و تامین قطعه، تولید خودرو را به قهقرا کشانده است.

این عدم توازن، در حالی وجود دارد که سکوت معناداری در جاده مخصوص حکمفرماست. گویی همه نظاره گر نشسته تا سرمایه های ملی به نابودی مطلق برسد. وضعیتی که اگر گوشه ای از آن در دولت شهید رئیسی وجود داشت، «برای مردم ها» و «نیمه محرمانه ها»، ۲۴ ساعته وئیت می زدند. البته در این بین برخی از حقیقت پشت پرده اخبار واگذاری ها سود بردند. قطعا بابای خرید و فروش سهام در جاده مخصوص با عوامل دست نشانده خود، از افت و خیز قیمت سهام نفع می برد.

این همه داستان نیست. در همین هیاهو، قرار بود پنبه عده ای به دست جوانان بانفوذ چنان زده شده که خود قرار بود پنبه زن باشند. دعوا بر سر کمیسیون خرید خارجی، مدیران عامل را تغییر داد. بسته های نقد ۱۰۰ هزار دلاری، دین و ایمان عده ای را به تاراج برد. واگذاری ۱۲ همتی خودروساز با ۱۱ همت چک برگشتی تعلیق شد.

در چنین شرایطی تغییر یک اصل انکارناپذیر است. تغییر در رویکرد ها، روش ها و افراد با این دست فرمان خودروسازی را نابودتر خواهد شد. با اقتصاد بیات خودرو منحرف تر خواهد شد. این مهم است که چه کسی پشت فرمان می نشیند. این مهم است که مقصد خودرو کجاست و این مهم است که برنامه حرکت چیست.

بررسی ها گویای آن است چهار گزینه برای رسیدن به فرمان خودروسازی با هم رقابت می کنند. از «شاهِ وزیر» و «سلطانِ اول» گرفته تا «خوشنامِ محبوب» و «ترک زادهِ فرخ». در صورت پیروزی هر کدام از این چهار گزینه معادلات قدرت در خودروسازی و لایه های مختلف آن تغییر خواهد کرد. اینکه کدام گزینه مقدم بر دیگری است بستگی به عوامل مختلفی از جمله «نظر نهاد»،«تایید آقای اول»،«میل آقابزرگ» و در نهایت «رضایت قطعه سازان» دارد.

منبع: خط بازار