جولان کراواتی ها و تسبیح به دستان در جاده مخصوص/جدیدترن خبر از سریع ترین فساد خودروسازی

به گزارش خط بازار؛ ماجرای خودروسازی در ایران بسیار متفاوت از خارج ایران است. علی رغم اینکه هر دو باهوش، فعال و مدبر هستند ولی تفاوت های بسیار با هم دارند. در ایران هوش افراد در جهت لابی، رانت و فساد استفاده می شود ولی در خارج از کشور برای توسعه صنعت.

در خارج از ایران شرکت ها در حال طراحی خودروهای با تکنولوژی‌ های پیچیده و خودران هستند ولی در ایران خودروها را نصف کرده بهم می چسبانند و نام جدید برای ش می گذارند. گاهی خودروهای قدیمی یک خودروساز اروپایی را که دیگر مشتری ندارد بزک می کنند و با نام هاي قشنگ شاعرانه به اسم تولید داخل تولید می کنند.

در خارج از ایران مالک از مدیرعامل فقط توسعه، کیفیت و سوددهی می خواهد و بس و اگر موفق نباشد بلافاصله تغییر می کند ولی در ایران مدیران عامل حقوق نجومی دریافت می کنند تا شرکت را در ابعاد هزار میلیاردی زیان ده تر کنند و جالب اینجاست در پایان سال نیز پاداش دریافت می کنند.

در خارج از ایران هیچ کسی ادعای دین و مذهب ندارد. به جای یقه آخوندی و انگشتر، افراد کراوات می زنند ولی خود را متعهد به حق الناس می داند و تلاش می کند در کارش موفق باشد. در واقع خط قرمز شان بهره وری و عملکردشان است ولی در ایران تا دلتان بخواهد بسیاری در ظاهر دیندار و متدین هستند. بیش از آنکه به عملکردشان دقت کنند به یقه آخوندی شان توجه می کنند ولی دریغ از یک ریال ارزش افزوده و بهبود وضعیت مدیریتی. برخی یک روز کراوات می زنند روز دیگر تسبیح به دست.

در خارج از ایران خودروساز در رابطه با قطعه ساز فقط به کیفیت و قیمت رقابتی می اندیشد ولی در ایران خودروسازان با قطعه سازان رفاقت می کنند و رفاقتی بر سر قیمت و کیفیت با هم کنار می آیند و دودش به چشم مردم می رود. این رفاقت به حدی عمیق است که با هم برای یک مراسم مذهبی مشارکت می کنند و پول جمع می کنند در صورتی گزارش حسابرسان خودروسازی مملو از تخلف قطعه سازان در کیفیت و قیمت است. جالب تر این است که یک نفر هم مدیرعامل است هم عضو  انجمن قطعه سازان. به عبارت دیگر هم در مقام خریدار است و هم در مقام فروشنده.

در خارج از ایران مدیرعامل نماینده هیئت مدیره است. هیئت مدیره ای که نماینده سهامداران است و از خود اختیار دارد و مستقل تصمیم می گیرد. در ایران سهامداران واقعی بخش خصوصی حق اظهارنظر ندارد. خنده دار است نمی تواند برای اموال ش تصمیم بگیرد در عوض هزاران نماینده و وکیل و وصی برای ش تصمیم می گیرند. در اینجا مدیرعامل گاهی بازیچه دست دیگران می شود گاهی همه کاره مدیرحوزه می شود و گاهی یک قطعه ساز.

در خارج از ایران اصلی ترین ناظر بر خودروسازان سهامداران هستند و آنان سالانه در مجمع رفتار مدیران را رصد می کنند. ولی در ایران علی رغم بیش از ۱۰ نهاد نظارتی و ۲۰۰۰ نفر افراد ناظر در شرکت ها یا عناوین مختلف ولی هر چند وقت یک بار، چند نفری بازداشت می شود و همچنان ریشه فساد خشکانده نمی شود. در تاریخ خودروسازی سابقه ندارد یک فرد بعد از تایید نظارتی چند ارگان مهم اطلاعاتی و نظارتی منصوب می شود ولی در کمتر از ۵ ماه  سریع ترین فساد خودروسازی در ایران را رقم می‌زند. فسادی که یک سر آن در حساب بانکی چند ده میلیاردی است و سر دیگر آن در خانه های شهرک غرب.

هیچ چیزی در خودروسازی ایران سر جای خودش نیست. همه در اداره شرکت های خودروسازی دخالت می کنند غیر از سهامداران اصلی آن‌. خودروسازی در ایران بی صاحب شده است هر کسی به خود اجازه می دهد در امور دخالت کند. هر کسی توهم لیاقت مدیرعاملی به سرش می زند و به صورت مودبانه و منطقی اقدام به لابی کردن می کند.

منبع: خط بازار