اگر ترامپ و قهرمانان‌اش بر جهان حکمرانی کنند

به گزارش خط بازار؛ تصور کنید ترامپ با ولادیمیر پوتین همتای روس اش مردی که ترامپ او را سرسخت‌ترین مرد جهان خوانده قدم می‌زند. ترامپ گفته بود پوتین کار‌های بزرگی برای کشورش روسیه انجام داده است. تصور کنید اولین سفر خارجی ترامپ در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری در مقام رئیس جمهور امریکا به مسکو خواهد بود. در چنین سناریویی او احتمالا طی دو سال چندین بار با پوتین دیدار می‌کند.

به نقل از نیوریپابلیک، فرض کنید دیدار مهم آنان در خاک اوکراین در باخموت باشد، زیرا نیرو‌های روس در آن زمان بخش عمده مناطق مرکزی اوکراین را تحت اشغال خود در آورده و آماده می‌شوند در روز‌های آینده کی‌یف را فتح کنند. ویکتور اوربان نخست وزیر مجارستان، الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور بلاروس و الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان ترامپ و پوتین او را همراهی می‌کنند تا لغو تحریم‌های آمریکا علیه روسیه، چین، کره شمالی و کشور‌های دیگر را جشن بگیرند.

ترامپ در کنفرانس مطبوعاتی اولین فردی خواهد بود که صحبت می‌کند. او خواهد گفت:” من افتخار می‌کنم که با آنان هستم خب، آنان فقط می‌گفتند من بزرگترین رئیس جمهور تاریخ هستم نمی‌دانم آیا این درست است یا نه لینکلن خوب بود، اما این چیزی است که آنان می‌گویند؛ و این بچه ها”. او به مردانی که پشت سرش نشسته اند اشاره می‌کند و می‌افزاید:”آنان برای دفاع از آزادی و تمدن ما می‌جنگند؛ و آنان کشورشان را به درستی اداره می‌کنند آن را قوی اداره می‌کنند. با جنایت و با تروریسم آن را قوی اداره می‌کنند. ما امروز ناتو را با چیزی بسیار بهتر بسیار سرسخت‌تر جایگزین می‌کنیم”.

در چنین سناریویی متحدان سنتی ایالات متحده به آن رویداد دعوت نشده اند. روابط بین ایالات متحده و بریتانیا، آلمان، فرانسه و کانادا پس از آنکه ترامپ آنان را “کشور‌های انگل” خوانده تیره و تار شده است. ترامپ احتمالا در پاسخ به این پرسش خبرنگار که خواهد پرسید علت غیبت نمایندگان کشور‌های دوست دیرینه امریکا در اینجا چیست خواهد گفت:”آنان بازنده هستند. امروز خوشحالم که در کنار برندگان ایستاده ام”.

اگر به نظرتان تحقق این سناریو در صورت انتخاب مجدد ترامپ در نوامبر غیرممکن به نظر می‌رسد پس شما به اندازه کافی ترامپ را نمی‌شناسید. حدود ۲۵ سال قبل از اینکه ترامپ اولین نامزدی خود را برای ریاست جمهوری اعلام کند مصاحبه‌ای افشاگرانه انجام داد. او در آن مصاحبه از حکم مجازات اعدام و اجرای ان تمجید به عمل آورد و از کمک‌های میلیون دلاری اش به امور خیریه گفت و درباره سفر اخیرا انجام شده اش به اتحاد جماهیر شوروی گفته بود. او از دیدن گورباچف تحت تاثیر قرار نگرفته بود، زیرا از نظرش رهبر شوروی ضعیف بود. ترامپ در مورد فردی انسان دوست و شجاع که به ۷۰ سال دیکتاتوری پایان داد و به دموکراسی روسیه یک فرصت تاریخی ارزشمند بخشید گفته بود:”دست به اندازه کافی محکمی نداشت”.

ترامپ در عوض از قتل عام دانشجویان توسط دولت چین در میدان تیان آنمن که یکسال پیش از آن رخ داده بود ستایش به عمل آورد. او گفته بود:”دولت چین تقریبا آن را منفجر کرد. آنان شرور بودند، وحشتناک بودند، اما با قدرت آنان را کنار گذاشت. این به شما قدرت قوی بودن را نشان می‌دهد”. برای ترامپ خشونت همیشه نشانه قدرت بوده است ویژگی قابل تحسین و تقلید. در مقابل، چیز‌هایی مانند احترام به حاکمیت قانون، مطبوعات آزاد، انتخابات عادلانه، سازش و همکاری یعنی تمام نشانه‌های روند دموکراتیک از سوی او مورد تحقیر قرار می‌گیرند.

ترامپ گفته بود به دنبال کسب منصبی عالی نیست، اما تصمیم اش را در سال ۲۰۱۵ میلادی تغییر داد. در بین مصاحبه و اعلام نامزدی ریاست جمهوری اش او مواضع عمومی خود را در مورد خیلی چیز‌ها تغییر داد: سقط جنین، مراقبت‌های بهداشتی و این که کدام یک از همسران اش را می‌خواست. با این وجود، در زندگی مملو از فرصت طلبی او در طول سالیان متمادی به طور نامشخصی در یک باور ثابت مانده است: علاقه اش به حاکمان خودکامه.

ترامپ در میان روسای جمهور در ابراز ستایش آشکاری  که نثار رهبران خودکامه می‌کند منحصر بفرد و بی سابقه است. به نظر می‌رسد ترامپ از ان دسته آدم هاست که نقش‌های بد فیلم‌ها را به شدت دوست دارد.

او توهین‌های خود را برای ناتو و کشور‌هایی مانند دانمارک حفظ کرد. ترامپ در دوران پس از ریاست جمهوری خود و اکنون در مبارزات انتخاباتی اش برای رئیس جمهور شدن مجدد در نوامبر سال جاری میلادی به تمجید رهبرانی که منابع فراوانی را صرف سرکوب آزادی‌های اساسی مردم خود می‌کنند ادامه داده است.

در ماه دسامبر ترامپ درباره کیم جونگ اون گفت:”او چندان به این (دولت بایدن) علاقه ندارد، اما من را دوست دارد”.  اگر بخواهیم منصف باشیم این زمان نادری بود که ترامپ دروغ نمی‌گفت: بسیاری از دیکتاتورها، دیکتاتور‌های نامتعارف و بسیاری از بدخواهان بین المللی واقعا او را دوست دارند. برخی از آنان به سادگی یک روحیه خویشاوندی در او می‌بینند و می‌فهمند که همانطور که چندین بار اعتراف کرده او خودش دوست دارد یک دیکتاتور باشد. سایر مستبدان درک می‌کنند که می‌توان او را به نفع منافع شخصی شان دستکاری کرد.

کارزار انتخاب مجدد ترامپ در دوره‌ای آسیب پذیر برای آرمان ازادی در جریان است. برای نزدیک به دو دهه کشور‌های بیشتری هر سال کم‌تر دموکراتیک شده اند. به گفته نهاد غیر حزبی “خانه آزادی” “اقتدارگرایان در طول هفده سال گذشته همزمان با انحطاط دموکراتیک جهانی جایگاه خود را به دست آورده‌اند”.

در همین حال، دولت دوم ترامپ تزار‌ها و سزار‌ها را در سراسر جهان جسور می‌کند و به تبع آن جنبش‌ها و نهاد‌های بومی مدافع حقوق و آزادی‌های بشر را تضعیف خواهد کرد. ترامپ ممکن است اولین رئیس جمهور آمریکا در دوران پسا دموکراسی باشد.

با توجه به این موارد در ادامه فهرستی از ده رهبر خودکامه جهان و جایگاه احتمالی آنان در رقابت ریاست جمهوری ۲۰۲۴ میلادی را ذکر خواهیم کرد:

۱-ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه

به دلایلی که هنوز مرموز هستند ترامپ به طور منحصربفردی روسیه را از فهرست طولانی کشور‌هایی که به آنان توهین می‌کند و قربانی مشکلات آمریکا می‌داند معاف کرده است. او به طور خاص پوتین را ستایش کرده و او را نابغه و سرسخت خوانده است. ترامپ به‌عنوان رئیس جمهور به طور علنی تضمین‌های شفاهی پوتین را در مورد بی گناهی خود تأیید کرد و آن‌ها را بالاتر از اجماع سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده که اعلام کردند روسیه در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ مداخله کرده قرار داد. اولین غریزه ترامپ پس از حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ تمجید از هوشمندی استراتژیک فرضی پوتین در راه اندازی جنگی نادرست بود.

علیرغم علاقه شخصی و لفاظی‌های دوستانه ترامپ در قبال پوتین دولت او از بسیاری جهات رفتاری خصمانه با روسیه داشت: تحریم‌های گسترده‌ای را در سال ۲۰۱۷ اعمال کرد، توافق تسلیحات هسته‌ای را ترک کرد و صد‌ها نیروی وابسته به روسیه را در سوریه از بین برد. ترامپ افرادی را منصوب کرد که نسبت به روسیه سرسخت‌تر از او بودند و کاری برای مهار آنان انجام نداد.

در نتیجه، امید‌های کرملین برای یک ایالات متحده منعطف در دوران ترامپ از بین رفت و احتمالا دوباره احیا نخواهد شد. علاوه بر این، روابط روسیه و ایالات متحده ممکن است چنان مسموم شود که احیای آن در آینده قابل پیش بینی برای هر رئیس‌جمهوری دشوار باشد حتی رئیس جمهوری مانند ترامپ که به سمت پوتین گرایش داشته باشد. با این وجود، ترامپ نماینده آن جناحی از حزب جمهوری خواه است که از حمایت مالی امریکا از اوکراین عصبانی هستند. حتی اگر روسیه امیدی به کنترل ترامپ نداشته باشد حضور او در عرصه عمومی یک چیز را تضمین می‌کند: هرج و مرج. کرملین عموما ایالات متحده قابل پیش بینی را ترجیح می‌دهد. با این وجود، پوتین احتمالا فکر می‌کند  که آشفتگی سیاسی در ایالات متحده برای یک دوره کوتاه مطمئنا ایالات متحده را از انجام هرگونه تلاش هماهنگ که منافع روسیه را تضعیف می‌کند باز می‌دارد.

۲-شی جین پینگ، رئیس جمهور چین

همان طور که در مورد سیاست او درباره روسیه اتفاق افتاد اقدامات ترامپ در مقام ریاست جمهوری اغلب با سخنان اش در تضاد بود. ترامپ سه رویکرد متفاوت را در قبال چین دنبال کرد: یک حمله جذاب اولیه بیهوده در برابر شی سپس یک کارزار فشار یک‌جانبه نسبتا موفق پس از آن  تمرکز بر تراز تجاری دوجانبه و در نهایت، دوران پاندمی کووید که با تحریم‌های سراسری تعریف می‌شود که صرفا به معنای مجازات پکن بود. گفتگو‌های سخت و جنگ تجاری مهم بود، اما ترامپ همزمان با آسیب رساندن به سیستم اتحاد آمریکا در آسیا و تضعیف قدرت نرم ایالات متحده مزیت‌های کلیدی ایالات متحده را نسبت به چین به زانو درآورد.

علاوه بر این، واکنش فاجعه آمیز ترامپ به کووید و تحریک او به شورش هواداران اش علیه ساختمان کنگره در ژانویه ۲۰۲۱ به شی کمک کرد تا ایالات متحده را به عنوان یک قدرت ناتوان و رو به زوال نشان دهد.  مشخص نیست که دوره دوم ترامپ برای چین چگونه خواهد بود با این تفاوت که احتمالا نامنظم و وحشتناک است. غیرقابل پیش بینی بودن ترامپ به این معنی است که رهبران چین ممکن است طرفدار باقی ماندن در کنار بایدن باشند که علیرغم اجرای تدابیر شدید برای مهار پکن لفاظی‌های تحریک آمیز را نیز کاهش داده است.

با این وجود، به نظر می‌رسد شی می‌داند که ترامپ منابع جذاب آمریکا را در خارج از کشور تضعیف می‌کند و شخصا در برابر نوسانات هیجانی و چاپلوسی آسیب پذیر است. اگر ترامپ دوباره انتخاب شود و انزواطلبی آمریکایی را دنبال کند پکن ممکن است از نظر نفوذش در اقیانوس هند و اقیانوس آرام و فراتر از آن به سود خود رسد. ترامپ ممکن است به پکن بپیوندد که تایوان را ضمیمه سرزمین اصلی چین کند و مدعی حاکمیت بر دریای چین جنوبی شود به این امید که توافقی را امضا کند که تصور می‌کند برای او عظمت به ارمغان خواهد آورد. شاید او از وحشیگری شی نسبت به اویغور‌ها تمجید کند و پیشنهاد کند که ایالات متحده باید از آن روش در مورد جمعیت مسلمان خود پیروی کند.

۳-بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل

طولانی‌ترین نخست وزیر در قدرت اسرائیل به وضوح ترجیح می‌دهد که دونالد ترامپ به کاخ سفید بازگردد. برای یک چیز دولت بایدن به اسرائیل نسبت به آغاز یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر هشدار داده و تاکید کرده که یک کشور فلسطینی باید روزی تحقق یابد. بزرگ‌تر از آن نتانیاهو روحیه مشابهی را در ترامپ می‌بیند و مدت هاست با جمهوری خواهان ارتباط دارد. ترامپ احتمالا به اسرائیل اجازه می‌دهد تا توانایی‌های نظامی هولناک خود را فراتر از مرزهایش به شکلی عمیق‌تر در لبنان، سوریه آزاد کند.

فلسطینیان حتی بیش‌تر از این آسیب خواهند دید، زیرا تندرو‌های اسرائیل می‌دانند که می‌توانند غیر نظامیان را به طور دسته جمعی بدون مواجهه با مجازات به قتل برسانند و آشکارا هرگونه امکان تشکیل کشور را برای آنان از بین خواهند برد. ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود علیرغم مخالفت سایر کشور‌های جهان بیت المقدس را به عنوان پایتخت اسرائیل برسمیت شناخت او در این مسیر از حمایت مسیحیان انجیلی (اونجلیکال) در داخل امریکا برخوردار بود که به دلایل مذهبی از افراطی‌ترین احزاب اسرائیل حمایت می‌کنند و اغلب با مسلمانان خصومت می‌ورزند.

۴-عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر

ترامپ از اقتدارگرایی سیسی تحسین بعمل آورده است. او گفته بود:”مصر تحت رهبری یک رهبر بزرگ پیشرفت‌های فوق العاده‌ای داشته است” هرچند که در واقع چنین پیشرفتی حاصل نشده است. این لفاظی نشان‌دهنده تغییری از رویکرد باراک اوباما رئیس‌جمهور اسبق آمریکا بود که در چندین نوبت سیسی را محکوم کرده و از ارائه کمک‌های نظامی به مصر برای مدتی پس از به قدرت رسیدن سیسی در جریان یک کودتا در سال ۲۰۱۱ خودداری ورزیده بود.

سیسی با توجه به بیزاری مشترک خود با ترامپ از آزادی‌های مدنی و دموکراسی ترامپ را به عنوان رئیس جمهور انتخاب می‌کند. باید انتظار داشته باشیم ترامپ با صدای بلندتری از سیسی حمایت کند. این رویکرد باعث سرکوب بیش‌تر مخالفان سیسی در داخل مصر خواهد شد.

۵-رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه

بایدن از زمان روی کار آمدن اردوغان را در فاصله‌ای دور نگه داشته و تاکید کرد که عثمانی‌ها در اوایل قرن بیستم مرتکب نسل زدایی علیه ارمنیان شدند. بایدن هم چنین اردوغان را آشکارا از اجلاس سران برای دموکراسی ناموفق خود حذف کرد اگرچه رئیس جمهور امریکا در ماه ژانویه از کنگره خواست تا با فروش هواپیما‌های جنگنده به ترکیه موافقت کند تا به خاطر موافقت ترکیه با پیوستن سوئد به ناتو به آنکارا پاداش دهد. اردوغان دوست دارد با رئیس جمهور امریکا عکسی داشته باشد تا اعتبار او به عنوان یک رهبر منطقه‌ای افزایش یابد.

اردوغان احتمالا از دورنمای دولت دوم ترامپ خوشحال خواهد شد. ترامپ با در آغوش گرفتن رهبر ترکیه وجهه او را تقویت خواهد کرد. اردوغان هم چنین ممکن است دوست داشته باشد ترامپ نیرو‌های آمریکایی را از سوریه و عراق خارج کند و می‌تواند با پرسنلی که از سوی ترکیه حمایت مالی می‌شوند آن خلاء را پر کند.

۶-ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان

نخست وزیر مجارستان  با صدای بلند تمایل خود را برای دیدن دونالد ترامپ به عنوان فرمانده کل قوای ایالات متحده اعلام می‌کند. او به “تاکر کارلسون” شخصیت رسانه‌ای دست راستی امریکایی گفته بود:”ترامپ مردی است که می‌تواند جهان غرب را نجات دهد. با ترامپ تماس بگیرید”! ترامپ به عنوان نمادی جهانی از نارضایتی مردان سفید پوست که در اتحاد با محافظه کاران مسیحی کار می‌کند طبیعتا از رهبر مجارستان که “استفن بنن” استراتژیست راستگرا زمانی او را “ترامپ پیش از ترامپ” خوانده بود استقبال خواهد کرد.

ترامپ برای پاداش موفقیت اوربان در تضعیف دستگاه قضایی مستقل و آزادی‌های لیبرال مجارستان از اوربان برای دیدار در دفتر خود دعوت بعمل  آورد. در همین حال، بایدن اوربان را از اجلاس سران برای دموکراسی کنار گذاشت. اوربان به عنوان رئیس یک دولت شبه آزاد که در جهتی اقتدارگرایانه کشورش را رهبری می‌کند مدت‌ها الهام بخش محافظه کاران آمریکایی بوده و به نوبه خود به دنبال کسب مشروعیت و حمایت از آنان است. در سال ۲۰۲۲ میلادی ترامپ که سمت ریاست جمهوری را ترک کرده بود گفت که آرزوی پیروزی اوربان در انتخابات آینده را دارد و او را “رهبری قوی” خواند. با روی کار آمدن ترامپ اوربان تسلط اقتدارگرایانه خود بر مجارستان را تقویت خواهد کرد.

۷-بشار اسد، رئیس جمهور سوریه

احتمالا اسد مشتاق است که ترامپ را دوباره در کاخ سفید ببیند، زیرا ممکن است ترامپ بخواهد نیرو‌های آمریکایی را از خاورمیانه بیش از گذشته خارج کند که پیروزی‌ای قابل توجه برای اسد قلمداد خواهد شد. هم چنین، آن چه اسد ممکن است دریافت کند حمایت آشکارتر روسیه و ترکیه است.

۸-کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی

 ترامپ در دوران ریاست جمهوری بین تهدید‌های بی فکر برای “نابودی کامل” کره شمالی و مانور‌های عجولانه برای حصول توافق با آن کشور در نوسان بود. این احتمال وجود دارد که ترامپ پا را فراتر بگذارد و اعلام کند که نیرو‌های آمریکایی را از کره جنوبی و ژاپن خارج می‌کند و عملا به اتحاد‌ها پایان می‌دهد. کیم “می تواند تصور کند که ممکن است تغییر بزرگی در سیاست ایالات متحده رخ دهد” چیزی که برای کره شمالی خطرات و پاداش‌هایی را به همراه دارد. با این وجود، جاه طلبی‌های ترامپ ممکن است توسط مشاوران او و بوروکراسی دولت اش محدود شود. این اساسا همان چیزی است که در دوره اول او رخ داد  نیاز بی وقفه او به فحاشی به این معناست که کیم می‌تواند روابط خود را صرفا با تملق نکردن به اندازه کافی در برابر ترامپ قطع کند.

۹-الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان

ترامپ با خاندان حاکم بر جمهوری اذربایجان روابط بلند مدتی داشته و در سال ۲۰۱۲ میلادی شرکت اش برای ساخت برجی از برج‌های ترامپ در باکو احتمالا در نقض قانون امریکا قانونی که شرکت‌های آمریکایی را از بهره مندی از فساد خارجی منع می‌کند نقش داشت. نشریه نیویورکر آن معامله را بدترین معامله ترامپ خوانده بودند. اگر ترامپ دوباره به قدرت برسد او می‌تواند دوباره حضور ایالات متحده در مذاکرات ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر قره باغ کاهش دهد و دست ارمنستان را تضعیف کند. در صورت پیروزی ترامپ علی اف به شکل چشمگیری سود عایدش خواهد شد.

۱۰-محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی

روسای جمهور جمهوری خواه در مقایسه با روسای جمهور دموکرات به عربستان سعودی نزدیک‌تر بوده اند و ترامپ نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. در حالی که اوباما به طور علنی سعودی‌ها را به سخره گرفته بود و بخشی از فروش تسلیحات را به حالت تعلیق درآورده بود ترامپ در اولین سفر خارجی خود به عنوان رئیس جمهور از سعودی‌ها استقبال کرد و فروش تسلیحات را از سر گرفت.

ترامپ و محمد بن سلمان وجوه شخصیتی مشترک زیادی دارند. آنان به خوبی با یکدیگر معامله می‌کنند چرا که صرفا زبان قدرت و پول را متوجه می‌شوند. بازگشت ترامپ به کاخ سفید روابط امریکا و عربستان سعودی را تعمیق خواهد بخشید. در آن زمان ریاض اصلا نگران نقض حقوق بشر در یمن یا در هیچ کجای دیگر جهان نخواهد بود. علاوه بر ریاض رهبران امارات متحده عربی و حتی رهبران قطر احتمالا بر این باورند که کار با ترامپ برای شان در مقایسه با کار با دولت بایدن آسان‌تر خواهد بود.

منبع: فرارو