اجماع بازرگانان برای تصاحب سایپا/خصوصی سازی را متوقف کنید

به گزارش خط بازار؛ خواستگاران سایپا در حال ارسال پاکت های پیشنهادی خود برای خرید بخشی از سهام این شرکت می باشند. طبق اخبار به دست آمده ۶ گروه در لیست خرید هستند:

گروه اول کرمان خودرو است. مجموعه بازرگانی که بر روی واردات قطعات خودرو و مونتاژ خودرو تمرکز دارد. ریشه سیاسی این گروه طیف کارگزاران است. حضور معصوم نجفیان در این گروه از دیگر مدیران خودروسازی پررنگ تر است. مضافا بر اینکه در بدنه کرمان خودرو بین شه بخش و فیروزی اختلاف نظرهای قابل توجهی وجود دارد.

گروه دوم انتخاب است که با مالکیت دیانی در حوزه لوازم خانگی فعالیت دارد. دو لیدر اصلی این گروه برای حضور در خودروسازی بیوک علیمرادلو و محمدعلی حیاتی سازه گستر است.

گروه سوم کنسرسیوم قطعه سازان با رهبری رضا رضایی(مالک آذین خودرو) و حمید صمدی(مالک رایزکو) است. این کنسرسیوم دو ویژگی دارد. اول اینکه قطعه سازان منتسب به عباس ایروانی چندان خود در این کنسرسیوم دخیل نکرده اند و دوم اینکه رضایی و صمدی هر دو دل خوشی از کروز ندارند و به دنبال رقابت با این قطعه ساز بزرگ هستند. همچنین کیفیت و توانمندی مدیریتی رضایی و صمدی به هیچ وجه در حد یک خودروساز بزرگ همچون سایپا نیست. با این تفاسیر در حال حاضر طبقه قطعه سازی به سه طیف تقسیم شده است: موافقان کروز، ناظران حامی ایروانی و سوم مخالفان کروز.

گروه چهارم مجموعه آقای گرامی است. خانواده گرامی در صنعت خودرو سابقه طولانی دارد ولی بیشتر در واردات و نه تولید. این گروه با توجه با حجم بزرگ سایپا،‌ در حد و اندازه های مدیریت سایپا نمی باشد.

گروه پنجم زر ماکارون است. مجموعه ای که همچون انتخاب سررشته ای در خودرو ندارد. البته در گذشته با حضور کوتاه مدت هاشم یکه زارع زر ماکارون تلاش هایی برای حرکت به سمت صنعت خودرو کرد که در نطفه متوقف شد.

گروه ششم مجموعه منتسب به بابک زنجانی است. فردی که نام ش در ارز و بازار دلار مطرح شد و نه در صنعت. وی اخیرا با ورود در حوزه حمل و نقل نسبت به خرید سایپا وسوسه شده است و برخی از مدیران حوزه لجستیک خودروسازی نیز همکاری های غیررسمی با وی انجام می دهند.

این ۶ گروه چند ویژگی مشترک دارند. اول پولدار هستند. دوم بازرگان و گاها دلال های خوبی هستند. و سوم هیچ تخصصی در تولید خودرو ندارند. محیط بنگاه داری و سیاسی قطعه سازی(آن هم قطعه سازی خصوصی) بسیار متفاوت از تولید خودرو است.

در صورت تصاحب سایپا توسط یکی از این ۶ گروه، هیچ اتفاق مثبت خاصی در سایپا نخواهد افتاد و توسعه خودرو قربانی سیاسی کاری ها و منافع بازرگانان خواهد شد. به قول معروف این خواستگاران در بهترین حالت جهیزیه خوبی برای سایپا به ارمغان خواهند آورد و در ادامه راه قادر به اداره این خودروساز بزرگ نخواهند بود. اولین شاهد مثال برای اثبات این مدعا بررسی عملکرد مجموعه های کنونی تحت مدیریت این ۶ خواستگار است که هر کدام با مشکلات عدیده داخلی و سازمانی روبرو هستند.

البته این به معنای استمرار تیم مدیریتی سایپا نیز نیست. بهترین سناریو برای نجات سایپا تا یک سال آینده توقف خصوصی سازی(با فرض این ۶ خواستگار) و در عوض تغییر تیم کنونی سایپا است. آن هم در شرایطی که هنوز نتیجه خصوصی سازی در ایران خودرو برای سیاسیون، متخصصان و افکار عمومی ملموس نشده است.

برای تحقق خصوصی سازی به نظر می رسد با توجه به ساختار خاص اقتصادسیاسی در ایران بهترین ترکیب برای مدیریت سایپا در کوتاه مدت و میان مدت تشکیل یک مثلث مدیریتی شامل «یک نهاد مالی»، «یک نهاد حاکمیتی(و نه دولتی)» و«یک مجموعه آشنا با خودروسازی» است.

منبع: خط بازار