در دل کویر یزد، جایی که هر قطره آب حکم زندگی دارد، احیای آب‌های زیرزمینی به مأموریتی حیاتی بدل شده است و این استان که قرن‌ها با قنات و تدبیر زیسته، امروز در برابر خشکسالی تلاش برای بازگرداندن رگ‌های پنهان زمین، نه‌تنها احیای منابع، بلکه احیای امید در جغرافیای تشنه ایران است.
به گفته سخنگوی صنعت آب ایران، با تداوم پنجمین سال خشکسالی پیاپی و کاهش ۴۰ درصدی بارندگی نسبت به سال گذشته، منابع آبی تهران در آستانه بحرانی جدی قرار گرفته‌اند.
در روزهایی که نمودار دما در بسیاری از نقاط کشور رکوردهای تازه‌ای ثبت می‌کند، نشانه‌هایی از فشار مضاعف بر منابع حیاتی، به‌ویژه آب، بیش از پیش نمایان شده است.
در خیابان مارلیک قرچک، یک مادر می‌گوید: ما الان ۳۰ساعته آب نداریم. بچه‌داری با بی‌آبی سخت است، وضعیت بسیار سختی داریم. او از مراجعه به اداره آب می‌گوید، جایی که هیچ‌کس حاضر به پاسخگویی نیست. صدایمان شنیده نمی‌شود و مشکلاتمان برای کسانی که باید راه‌حل ارائه دهند، اهمیتی ندارد.
مرور جدیدترین شاخص‌های بخش آب کشور نشان می‌دهد که اگرچه امروز در شرایط پرچالشی در بخش آب هستیم، اما اگر اصلاح روند چندین دهه گذشته، با عزم ملی و به‌فوریت در دستور کار قرار نگیرد، آب به بحران آینده کشور تبدیل خواهد شد.
زمین به‌طور فزاینده‌ای ذخایر آب خود را در خاک، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها از دست می‌دهد و این مسئله به‌ویژه برای کشاورزی نگران‌کننده است.
در میانهٔ بحران‌های زیست‌محیطی غرب آسیا، مجموعه‌ای از تالاب‌های ایران با میزبانی از هزاران پرندهٔ مهاجر، نقشهٔ امید را در منطقه‌ای خشک ترسیم می‌کنند.
اکنون تهران با خشکسالی ۵۷ ساله دست و پنجه نرم می‌کند و آخرین وضعیت سدهای تهران گویای شرایط مناسبی نیست، آنطور که اعلام شده سد کرج تنها ۷ درصد سد لار یک درصد و سدهای لتیان و ماملو ۱۲ درصد پرشدگی دارند.
ایران مدت‌هاست که با کاهش منابع آبی و تغییرات اقلیمی دست‌وپنجه نرم می‌کند. اما امسال شرایط پیچیده‌تر از همیشه شده است
خشکسالی پیش بینی شده در آسیای مرکزی تا سال ۲۰۵۰ می تواند خسارت اقتصادی معادل ۱.۳ درصد تولید ناخالص داخلی در سال ایجاد کند که منجر به ظهور تقریباً ۵ میلیون مهاجر شود.
