تصور کنید یک ویلای بزرگ و لوکس خارج از ایران، جایی که گروهی از جوانان مجرد جمع شده‌اند تا «عشق ابدی» خود را میان یکدیگر پیدا کنند. در نگاه اول، این برنامه ممکن است شبیه یک داستان عاشقانه مدرن یا نمونه‌ای از برنامه‌های تلویزیونی غربی به نظر برسد، اما واقعیت، نه ساده است و نه رمانتیک.
سریال «سووشون» که هیچگاه نتوانست به اثری مهم تبدیل شود با پخش صحنه‌هایی چون رقص زنان در شبکه نمایش خانگی کارکرد تولیداتی چون عشق ابدی را با مجوز ساترا دنبال می‌کند.
چرا یک برنامه ترکیه‌ای، با یک لوکیشن و یک قالب تکراری، می‌خواهد عشق را برای ایرانی‌ها، نسخه‌پیچی کند؟ چه شرکت‌هایی پشت تولید این محتوای جنجالی هستند و چرا حتی نام‌شان را به‌وضوح اعلام نمی‌کنند؟
برنامه عشق ابدی پرستو صالحی که به تازگی از یوتیوب پخش می شود جنجال زیادی در فضای مجازی به پا کرده است.
