مجموع وقایع و اظهارنظر‌ها نشان می‌دهد که کشورهای منطقه به خصوص آنهایی که در لایه حاکمیت و ملت با ایران ارتباط گسترده‌ای داشتند دیگر تمایلی به ادامه وضعیت پیشین نشان نمی‌دهند.
سقوط دمشق تحولات خاورمیانه را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد؛ در چنین شرایطی هرکدام از بازیگران فعال در این منطقه تلاش دارند تا ضمن حراست از منافع خود دست برتر را داشته باشند.
تغییر مجدد سیاست خارجی عربستان حتی اگر توسط خود بن سلمان صورت نگیرد، می تواند توسط جانشینانش انجام گیرد.
اسرائیل با تشدید حملات هوایی، فروپاشی نظام اسد و ترسیم سناریوی دولت‌های خرد متخاصم، می‌کوشد سوریه را از درون نابود کند.
سکوتی که شاید ردپای آن را بتوان در وابستگی به فناوری‌های آبی رژیم صهیونیستی جستجو کرد؛ جایی که آب به ابزاری برای فشار و تحمیل انفعال تبدیل شده است.
گروهی براین باورند که سیاست یک بام و دو هوای ساکن کاخ سفید مانع از آن می‌شود تا به توان تصویری نسبتا روشن از خاورمیانه در عصر ترامپ ارائه کرد.
گروهی از ناظران با اشاره به سیاست‌های یک بام و دو هوای اردوغان و حزب عدالت و توسعه بر این باورند که ساختار سیاسی حاکم به واسطه متغیرهای متعددی در عرصه سیاست خارجی شکست خورده و در انزوا قرار دارد.
سیاست خارجی ترامپ در دور نخست ریاست جمهوری اش بی نظیر بوده و از مثبت ترین وجوه سیاست ورزی او به حساب می آید. او به معنی واقعی کلمه سیاست «اول آمریکا» (America First) را معنی کرد و اجرا نمود.
برخلاف اراده اعضای محور مقاومت، کشورهای عربی، آمریکا و اتحادیه اروپا برای توقف پایدار جنگ در نوار غزه، به نظر می‌رسد برخی موانع سبب شدند تا تحقق این خواسته با تاخیر مواجه شود.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که افزایش تقاضا برای آب تا سال ۲۰۵۰، ۱۰۰ درصد جمعیت خاورمیانه را دچار تنش آبی خواهد کرد.
