حمله هوایی اسرائیل به دوحه در ۹ سپتامبر، نقطه عطفی در تنش‌های خلیج فارس بود که هم قواعد نانوشته امنیتی منطقه را شکست و هم قطر را از جایگاه میانجی خارج کرد.
جنگ غزه، اسرائیل را بیش از هر زمان دیگر در انزوای بین‌المللی قرار داده و تنها تکیه‌گاه اصلی آن ایالات متحده است؛ اما حتی این اتحاد نیز با ترک‌های عمیق روبه‌رو شده است.
ارزیابی‌های اخیر ارتش رژیم صهیونیستی از مخارج و هزینه‌های جنگ غزه به قدری با واقعیت صحنه نبرد در تعارض بوده که فرماندهان نظامی این رژیم اخیرا خواستار تامین ۵.۵ میلیارد دلار بودجه اضافی مجدد برای عملیات «گیدعون ۲» شده‌اند.
نفرت جهانی از رژیم صهیونیستی به‌دنبال افشای چهره واقعی و وحشی این رژیم بعد از جنگ غزه به‌حدی رسیده است که صهیونیست‌ها امروز حتی در آمریکا و کشورهای اروپایی می‌ترسند به‌زبان عبری صحبت کنند یا هویت واقعی خودشان را نشان دهند.
حملات صهیونیست‌ها با تأیید دوباره رئیس‌جمهور آمریکا برای اشغال زمینی این باریکه شدیدتر شد و مردم غزه شب گذشته را زیر حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به صبح رساندند و ده‌ها تن از آنان به طلوع صبح نرسیده شهید شدند.
محافل صهیونیستی با اشاره به چند شاخص کلیدی درباره بحران‌های بزرگی که این رژیم در سایه جنگ غزه و سایر جنگ‌های اسرائیل در منطقه گرفتار آن شده، تاکید کردند نتانیاهو بقای اسرائیل را قربانی بقای خودش در قدرت کرده است.
موج محکومیت جهانی علیه جنگ غزه، از تهدید بازداشت نتانیاهو توسط ایرلند، اسپانیا و لیتوانی تا اعتراض پژوهشگران و رهبران پیشین اسرائیل، شدت گرفته است.
ایتامار آیچنر آنچه را اسرائیل با آن مواجه است، یک "سونامی دیپلماتیک" توصیف می کند.
سیاست «پایان‌های باز» واشنگتن در قبال بحران‌های خاورمیانه، تلاشی هدفمند برای مدیریت بحران از طریق ابهام، بی‌ثبات‌سازی و بازی با سرنوشت ملت‌هاست.
هاآرتص با اشاره به اینکه بسیاری از مقامات اسرائیلی از ترس محاکمه بین‌المللی به‌خاطر جنایات جنگی خود حاضر به پایان‌دادن جنگ در غزه نیستند، تأکید کرد: روز بعد از جنگ که ابعاد جنایات فاش می‌شود، اسرائیل برای همه جهانیان منفور خواهد شد.
