در حالی که رقبای ایران با سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل دریایی خزر و توسعه کریدورهای جایگزین، جایگاه خود را تثبیت می‌کنند، فرصت‌سوزی‌های مکرر باعث شده ایران با وجود موقعیت استراتژیک ترانزیتی، از گردونه رقابت عقب بماند.
پروژه راه‌آهن رشت–آستارا به عنوان حلقه مفقوده کریدور شمال–جنوب، علاوه بر تکمیل اتصال ریلی ایران به آذربایجان و روسیه، امکان دسترسی مستقیم کشورمان به اروپا بدون عبور از ترکیه و وابستگی به آن را فراهم می‌کند.
با آغاز دوباره ترانزیت ریلی از بندرکاسپین به ترکیه، نقش بی‌نظیر ایران به عنوان گذرگاه طلایی بین اروپا، آسیای مرکزی و چین دوباره پررنگ شد.
