از مدتی قبل که بحران آب و برق به موضوع روز تبدیل شد، این گزاره بارها تکرار شده که ظرفیت تولید آب و برق، کاملا محدود است و چاره‌کار در شرایط فعلی اقتصاد ایران، فقط صرفه‌جویی شهروندان است.
جعفر خیرخواهان، اقتصاددان می گوید: سرمایه‌داری مولد و کارآفرین عملاً از کشور رفته است. آن‌ها در این فضای ملتهب، تبعیض‌آمیز و بی‌ثبات نتوانستند ادامه حیات دهند. بسیاری از این افراد از کشور مهاجرت کردند.
نقدینگی در اقتصاد ایران مدتی است که از مرز ۱۰ هزار همت عبور کرده، اما آنچه بیش از حجم آن نگران‌کننده است، تغییر ترکیب درونی نقدینگی و رشد سهم پول داغ است؛ روندی که با افزایش اسکناس در دست مردم و کاهش سپرده‌های بلندمدت، نبازمند توجه ویژه بانک مرکزی است.
داستان برخی از نفوذی‌ها هم می‌تواند این‌گونه باشد. آن‌ها لزوما اطلاعاتی را به خارج منتقل نمی‌کنند، بلکه خط‌مشی‌ای را در پیش می‌گیرند که هدف آن بی‌اعتبار کردن سیاست‌ها یا حتی تندروی در سیاست‌ها باشد.
رشد هزینه نهایی خصوصی در اقتصاد ایران طی سال گذشته به منفی 0.1 درصد رسیده و شاخص مصرف واقعی خانوارها، پس از یک دهه نوسانات اقتصادی، کاهش چشم‌گیر رفاه عمومی را نشان می‌دهد.
اقتصاد ایران گرفتار رکودی نه چندان آشکار شده است؛ در حالی که آمار‌ها از رشد مثبت اقتصادی در سال گذشته خبر می‌دهند، اما اعداد پشت پرده حکایت از چالش‌های عمیق‌تری دارد که ممکن است چشم‌انداز توسعه کشور را تهدید کند.
«جراحی اقتصادی» با سیاست‌هایی همچون آزادسازی بی‌ضابطه قیمت‌ها و حذف یارانه‌ها، به‌جای کاهش فساد و رانت، فشار تورم را بر زندگی اقشار ضعیف دوچندان کرده و اقتصاد کشور را در تسلط دلار و ذی‌نفعان خاص قرار داده است.
بسیاری از امضاکنندگان، خود به‌عنوان مشاوران دولت‌ها و نهادهای رسمی فعالیت داشته‌اند.
سرریز فناوری دفاعی به اقتصاد کشور و پر کردن خلاهای توسعه می‌تواند مقدمه یک جهش بزرگ در ایران باشد.
