تجربه نشان داده که رفاقت با قطعه سازان نه تنها مسائل را حل نمی کند بلکه زمینه سوء استفاده و فساد را نیز فراهم می کند. هر چه رابطه بین خودروساز و قطعه ساز براساس شاخص و شفاف باشد، هم عدالت به درستی رعایت می شود و هم کمتر شاهد گروکشی در صنعت خودرو خواهیم بود.

اینکه در ساختار تو در تو با چندین لایه های مختلف نظارتی، برخی قطعات خط تولید در ابعاد وسیع سر از بازار و انبار اسلامشهر درمی آورد نه تنها قابل اغماض نیست بلکه نشان از دستان قدرتمند حاجی است که یک دست آن در دستان مافیای انجمنی است و دست دیگر آن در دستان برخی مدیران شرکت های تامین کننده می باشد.

این سهم پایین از سه حالت خارج نیست. یا امکان تولید اکسل عقب مورد نیاز ایران خودرو در محورسازان وجود ندارد؛ یا سوء مدیریت در این شرکت مسبب این شرایط شده و یا لابی و زدوبند برخی از قطعه سازان با لایه های درونی خودروسازی سبب شده سهم بخش خصوصی حدود 4 برابر محورسازان باشد.