خجالت‌زده هستیم

به گزارش خط بازار، خودرو و خودروسازی در سرزمینِ ما، داستانِ هزار و یک شب است. گویی همه، دست زیرِ چانه ایستاده‌اند تا این بیمار «رو به احتضار» جان به جان آفرین تسلیم کند و اما هربار که می‌آید دچار انسدادِ حیات شود بازهم به او هزاران میلیارد از خزانه تزریق می‌کنیم به اسم اشتغال زایی، به نامِ عدمِ وابستگی، به‌نام حضور در بینِ خودروسازان اما حرفِ آخر را «مرتضی مصطفوی»

کارشناس خودرو گفت: «با این شیوه‌ها و برنامه ها، مردم و صنعتِ خودروسازیِ ما ضرر می‌کنند نه خودروساز!»

سوال مردم واضح و آشکار است؛ کسانی که برای وارداتِ خودرو علم مخالفت بر دوش می‌گیرند از چه خودرویی استفاده می‌کنند؟ کافی است چرخی در دنیای خبر بزنیم تا شناخته شده‌ترین مخالفان واردات خودرو را به آسانی سوار بر خودروهای لوکس خارجی ببینیم. بسیاری معتقدند راه سعادت و کامروایی خودرو سازان در ایجاد رقابتی سالم است. کسی منکرِ حمایت از خودروی داخلی نیست. هیچ کس دوست ندارد صنعتگری که در این راه زحمت کشیده به خاک سیاه نشانیده شود اما «تعارف داشتن» با خودرو و خودروساز از مقوله‌ی حمایت بیرون است و بوی «رانت» می‌دهد!

ناظر و بنگاه دار و سیاست‌گذار یکی است!

مرتضی مصطفوی کارشناس خودرو در گفتگو با آفاب یزد می‌گوید: «چون سر سفره خودرو کسانی نشسته‌اند که اداره امور در دستشان است و چون قدرت دارند با بخشی از نهادهای نظارتی تعارف می‌کنند که از این سفره بتوانند بهره کافی ببرند. متاسفانه در صنعت خودرو، ناظرمان و بنگاه دارمان و سیاست گذارمان تقریبا یکی است و این جور در نمی‌آید. یعنی وقتی که خودت بخواهی روی خودت نظارت کنی این امکان‌پذیر نیست. این گونه می‌شود که بعد ۴ دهه خودرو سازهای ما مجبورند برای تامین خودرو اولا خیلی از قطعات را از خارج بیاورند ثانیا برخی از قطعات را نمی‌توانند بیاورند باید به سختی حمل هوایی کنند قطعاتی که حتی خجالت می‌کشیم نام آن‌ها را بر زبان بیاوریم! لذا چون کسانی که سر سفره نیستند همه اداره امور و نظارت آن دست خودشان است وضعیت این گونه می‌شود.

 در این صنعت منافع ملی پایمال می‌شود

«اذعان یک نماینده مجلس به کیفیت پایین خودروهای داخلی» این تیتر گویای بسیاری از مصائب و مسائل است، این تیتر به ما گوشزد می‌کند داستانِ خودرو بر هیچ کسی پوشیده نیست وقتی یک نماینده‌ی مجلس می‌گوید: «بعضی از خودروهایی که در داخل می‌سازیم فقط ۴ تا چرخ است، ظلم است به مردم که آن‌ها را مجبور به خرید خودروی بی‌کیفیت کنیم.»
دو خودرو ساز در نهایت و در بهترین وضعیت قادر به ساختِ ۷۰۰هزارخودرو هستند این در حالی است که سالانه کشور به بیش‌از ۲میلیون خودرو نیاز دارد و این تفاوت عرضه و تقاضا است که ناگهان پراید را از ۳۰-۲۰ میلیون تومان به بالای ۱۵۰ میلیون تومان می‌رساند با بدترین کیفیت ممکن و بیشترین زیان انباشته!

مصطفوی معتقد است: چون کسانی که در این صنعت حضور دارند دنبال منافع ملی نیستند این صنعت روز به روز عوضِ پیشرفت، پسرفت می‌کند. خنده دار است وقتی مدیران عامل ما شرکت‌ها را زیان ده می‌کنند سر جای‌شان می‌نشینند و باز هم در مجامع عمومی که سالیانه برگزار می‌شود از آن‌ها تقدیر می‌شود.

به حق الناس اعتقادی ندارند!

این کارشناس صنعت خودرو دست روی داستانِ تلخی می‌گذار و ادامه می‌دهد: جالب است برخی از این مدیران ادعای آدم‌های ارزشی می‌کنند. در صورتی که اگر ارزشی باشند باید بدانند این سهام حق‌الناس است و از لحاظ شرعی مدیون هستند و باید کنار کشند اما استعفا که نمی‌دهند هیچ باز هم حق به جانب هستند.

 خودروساز متضرر نمی‌شود!

وی با اشاره به این موضوع که باید بین صنعت خودروسازی و خودروساز تفاوت قائل شد، اظهار می‌دارد: در این وانفسای بازی‌های سیاسی بر سر مسئله‌ی خودرو، صنعت خودرو دارد متضرر می‌شود نه خودرو سازان. در کشورهای توسعه یافته فی المثل «تویوتا» حدود ۲۰۰ میلیارد دلار درآمد داشت. چون کسی که اداره‌کننده آن است اصول دارد، تخصص و تعهد دارد. و اما در ایران تنها کسی که سر سفره خودروسازی مهم نیست مردم هستند.
این داستان «ته» ندارد؟!

مصطفوی در پاسخ به این پرسش که بالاخره این داستان حل خواهد شد

یا به اصطلاح این داستان «ته» دارد؟ می‌گوید: خیر! مجلسی‌ها با نیت خیر آمدند کاری انجام دهند اما نمی‌دانند مشکلات صنعت ما موضوعاتی نیست که به صورت جزیره‌ای قابل حل باشد. باید فرابخشی حل شود. تا زمانی که دلار در اقتصاد همه کاره است بخش غیر مولد همه کاره است. بانک‌ها بزرگترین سرمایه‌گذار در بخش‌های غیر مولد هستند با یک طرح آبکی که نمی‌توان همه چیز را درست کرد فقط می‌توان با ایجادِ تاخیر باز هم به مردم وعده داد و آن‌ها را بیش از پیش متضرر کرد گویی بعدِ منافع ملی، مردم نیز برای برخی اصلا و اساساً مهم نبوده و نیستند!

منبع: روزنامه آفتاب یزد