نمایش بیلبوردهایی از چهره حکام عرب در تل‌آویو

«سپر ابراهیم» جدیدترین طرح ارائه‌شده برای به‌ زانو درآوردن مقاومت فلسطینی در نوار غزه با کمک اعراب «ابراهیمی» و «غیر ابراهیمی» است.
کد خبر : 115266
تاریخ انتشار :جمعه 20 تیر 1404 - 22:19

به گزارش خط بازار؛ تنها چندروز بعداز جنگ ایران و اسرائیل، در تل‌آویو بیلبوردهای به نمایش درآمد که چهره‌های آشنایی را به‌تصویر می‌کشید: حکام‌عرب با شعار «ائتلاف ابراهیم» همه را گرد هم می‌آورد.

تصویر تفاوتی بین حکامی که به روند عادی‌سازی ‌پیوسته بودند و پیوسته نبودند، قائل نشده بود، پیام واضح بود: چه به روند پیوسته‌باشند، چه نباشند، حکام عرب عملا چشم‌انداز رژیم را پذیرفته‌اند.

منطقه مدت‌هاست، درگیری دو رویی حکام عربی است، در ظاهر بیانیه‌های همبستگی با فلسطین صادر می‌کنند و در خفا حریم هوایی و اطلاعات خود را در اختیار رژیم قرار می‌دهند.

عربستان از تریبون‌های مختلف اعلام می‌کند تا زمانی‌که در روند تشکیل کشوری فلسطینی پیشرفتی حاصل‌نشود، روابطش با اسرائیل را عادی نمی‌کند، در خفا به هواپیماهای اسرائیلی اجازه عبور از حریم هوایی‌اش را می‌دهد و هیئت‌های اقتصادی‌اش مخفیانه با همتایان اسرائیلی دیدار می‌کنند.

سؤال این است: آیا این تصویر واقعیت را فاش می‌کند؟ در پس آن چه‌ پیامی نهفته است؟

پشت پرده بیلبوردها از چه طرحی پرده برمی‌دارد

بیلبورد از یک اقدام منطقه‌ای سخن نمی‌گوید، بلکه اعلام راهبردی با هدف تبدیل غزه به آزمایشگاهی تحت‌کنترل، تلاش برای صف‌بندی منطقه‌ای و ترسیم مجدد مرزها بدون جنگ یا مذاکره، بلکه با زور و خیانت است.
طرح پشت بیلبورد تبلیغات نیست، بلکه یک سند سیاسی رسمی است که مارس گذشته توسط بیش‌از ۱۰۰ ژنرال سابق ارتش، مقامات اطلاعاتی و دیپلمات‌ اسرائیلی تهیه شد که نام «سپر ابراهیم»: «ثبات» و «رشد و شکوفایی مشترک» را برخود داشت و در واقع طرحی در راستای طرح «اسرائیل بزرگ» بود.هدف این طرح تثبیت پایه‌های رژیم آپارتاید اسرائیل، حذف فلسطینی‌های نوارغزه و تبدیل فلسطین به موجودیتی تسلیم‌شده است که توسط عوامل نیابتی اداره می‌شود.
طرح شش بند اصلی را در برمی‌گیرد:
🔻متحول‌کردن غزه: با حذف حماس و ایجاد حکومت انتقالی خارجی با حمایت نیروهای امنیتی خارجی
🔻خلع‌سلاح: با انسداد کامل و طولانی‌مدت مرزها، خلع‌سلاح مقاومت و اعمال کنترل دیجیتال، برای تبدیل غزه به منطقه مهارشده تحت‌کنترل
🔻بازسازی اقتصادی: نظامی اقتصادی بدون پول نقد و تحت کنترل‌های بیومتریک که به سرسپردگی پاداش می‌دهد و نافرمانی را مجازات می‌کند
🔻ائتلاف امنیتی منطقه‌ای: تحت عنوان «ائتلاف ابراهیم»، اعراب تلاش‌های اطلاعاتی و سرکوبگرانه خود را با اسرائیل هماهنگ می‌کنند
🔻سوریه منطقه حائل: با تغییر نظام در دمشق، جنوب سوریه به منطقه‌ای حائل و کریدور امنیتی برای اسرائیل تبدیل‌می‌شود که جولانی روی آن هیچ حاکمیتی ندارد
🔻مهار ایران: اتخاذ راهبردی ترکیبی علیه ایران شامل تحریم‌ها، خرابکاری، ترورها و انزوای دیپلماتیک برای از بین بردن نفوذ ایران در منطقه

فرهنگ لغت اسرائیل: «حماستان» نه «ابراهیمستان»

«سپر ابراهیم» تنها یک طرح منطقه‌ای‌-جغرافیایی نیست، بلکه یک طرح فرهنگی‌-زبانی است.
«جورج اورول» در «۱۹۸۴» توضیح می‌دهد، چگونه بازی با کلمات برای استفاده از جایگزین‌ها استفاده می‌شود.
«نوام چامسکی» آن را «صنعت پذیرش و القا» می‌نامد.
در گفتمان «سپر ابراهیم»، غزه دیگر سرزمین‌اشغالیِ محاصره‌شده نیست، بلکه «حماستان» است، یک مدل شکست‌خورده که باید تغییر کند.
برای یک‌دهه، «موساد» مخفیانه از حماس حمایت کرد، نه آن حمایت مورد نظر، بلکه حمایتی برای ایجاد تفرقه و اختلاف بین‌ فلسطینی‌ها تا اتحاد آنها را تضعیف کند.
موساد انتقال وجوه قطر را به بهانه کمک‌های بشردوستانه هماهنگ کرد، تا با این کار موجب اختلاف داخلی بین فلسطینی‌ها شود.اکنون، از همین راهبرد برای توجیه نابودی غزه استفاده می‌شود.
غزه منطقه‌ای «غیرقابل کنترل» به تصویر کشیده می‌شود که باید تحت‌نظارت اسرائیل و کشورهای منطقه‌ای «بازسازی» شود.
صفحات این سند پر از کلماتی مانند «آزادسازی» و «توانبخشی» است.
بمباران به «عملیات برقراری نظم»، تردد بیومتریک به «جابجایی امن» و آوارگی گسترده به «اسکان‌موقت بشردوستانه» تبدیل می‌شود.
اینها صرفا کلمه نیستند، بلکه راهبرد هستند. اسرائیل در این واژه‌ها «منجی» معرفی و نسل‌کشی، «پیشرفت» جلوه داده می‌شود.
در این ویران‌شهر، نابودی حیات سیاسی فلسطینیان نه تشدید اوضاع، بلکه «اصلاح» به تصویر کشیده می‌شود ومدل شکست‌خورده «حماستان» به «ابراهیمستان» تبدیل و تسلیم و عادی‌سازی «صلح» تعریف می‌شود.

همبستگی در مقابل دوربین، تسلیم در خفا

اعراب امروزه دچار اسکیزوفرنی شناختی کامل هستند، جنایات‌جنگی اسرائیل را در رسانه‌ها محکوم می‌کنند، اما در خفا سیاست‌های امنیتی رژیم حمایت می‌کنند و همکاری اقتصادی‌ خود را گسترش می‌دهند.
این بازی عربستان است. ریاض ادعا می‌کند، بدون تشکیل کشور فلسطین، عادی‌سازی وجود ندارد، اما هواپیماهای اسرائیلی در حریم هوایی‌اش پرواز می‌کنند و روابط اقتصادی‌اش با اسرائیل تقویت می‌شود.
امارات پا را از این فراتر گذاشته و از زمان عادی، شرکت‌هایش میلیون‌ها دلار در فناوری‌های نظارتی و تسلیحاتی اسرائیل سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
در سال ۲۰۲۳ همزمان با بمباران غزه، وزیر خارجه امارات از یک هیئت تجاری اسرائیلی در ابوظبی استقبال و تنها به گفتن اینکه این وقایع «عمیقا نگران‌کننده» است، اکتفا کرد.
مراکش فراتر از امارات؛ اوایل سال ۲۰۲۴ رزمایش‌های نظامی مشترکی با تیپ گولانی، متهم به جنایات جنگی، تحت‌عنوان «تقویت قابلیت‌های نظامی» برگزار کردمصر علناً تجاوزهای تل‌آویو را محکوم می‌کند، اما مخفیانه هماهنگی‌های امنیتی در سینا و گذرگاه رفح را تشدید می‌کند.
در اردن، ملک عبدالله دوم در صحنه‌های از طراحی‌شده‌، درحال پریدن از خودروهای زرهی، شلیک و تظاهر به رهبری نبرد با اسرائیل ظاهر می‌شود، در‌حالی‌که واقعیت بسیار شرم‌آور است.
در سوریه، جولانی می‌گوید، حکومتش با اسرائیل «دشمنان مشترکی» دارد و با التماس خواستار عادی‌سازی می‌شود.
«پیر بوردیو»، جامعه‌شناس این پدیده را «خشونت نمادین» می‌خواند، تحمیل تصویری از جهان که به‌نظر حقیقت می‌رسد، اما واقعیت غیر از آن است.
این منطق «سپر ابراهیم» است. اعراب شعار آزادی‌ فلسطین سرمی‌دهند، اما در مسیر نابودی آن گام برمی‌دارند. آنها خیانت را خرد و واقع‌گرایی القا می‌کنند.
منبع: فارس
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

css.php