فرشاد مقیمی این روزها کجاست؟/سکوت خودرویی اتابک در جاده مخصوص

به گزارش خط بازار؛ وضعیت خودروسازی طی دو دهه اخی روند نزولی پیدا کرده است. از تولید گرفته تا انتصاب مدیران.

به غیر از هاشم یکه زارع و مهدی خطیبی و چند نفر محدود دیگر خودروسازی طی ۱۵ سال اخیر در انفعال بوده است. در تمامی این سال ها با شدت و ضعف چند مشکل به طور مستمر وجود داشته است.«انتصاب مدیران ضعیف، باندی و نابلد»، «مشکلات نقدینگی»،«زیان انباشته»،«کاهش تولید»،«کیفیت پایین قطعات»،«جولان آقازاده ها در حوزه های مختلف»،«مانور سیاسیون در مناصب تخصصی». شرایطی که برآیند آن امروز تولید را به کمترین حد ممکن رسانده و وضعیت تامین قطعه و نقدینگی را با بحران روبرو کرده است.

عجیب تر از آمار تولید خودرو،‌ سکوت رسانه ای دو مسئول اصلی در حوزه خودرو است. سید محمد اتابک(وزیر صمت)و فرشاد مقیمی(رئیس ایدرو). اتابک که بعد از گذشت حدود یکسال از دوران مسئولیت خود در ساختمان سمیه هنوز به ایران خودرو و سایپا نیامده تا از نزدیک مشکلات را بررسی کند و مقیمی که در سکوت خبری هیچ اظهارنظری درباره شرایط وخیم خودرو نمی کند. گویی که ایدرو وجود خارجی ندارد. البته ظاهرا جلسات با مدیران عامل دائم در حال برگزاری است ولی افکار عمومی تاکنون نظر رسمی ایشان را نشنیده اند.

به خاطر همین سکوت سوالات متعددی در ذهن افکار عمومی مطرح است:

۱- آیا وزیر صمت و رئیس ایدرو از وضعیت تولید خودرو راضی هستند؟ اگر ناراضی نیستند چرا هیچ واکنش رسمی نشان نمی دهند؟ مگر نه این است که پیرمحمدی و شیخ زاده در دوران این دو نفر و قطعا با تایید ضمنی شان منصوب شده اند.

۲- آیا بعد از گذشت حدود شش ماه از واگذاری مدیریت ایران خودرو به سهامداران خصوصی(مقدمه خصوصی سازی) وضعیت این شرکت با دوران عظیمی تغییر محسوسی کرده است؟ اگر عظیمی ابقا شده بود شرایط با دوران پیرمحمدی فرق خاصی داشت؟

۳- اجماع برای تغییر توسلی مهر و روی کار آمدن شیخ زاده در سایپا چه دستاورد مثبتی برای این شرکت داشته است؟ آمار تولید و کیفیت بهتر شده و یا مدیران قوی تر و متخصص تر منصوب شده اند؟

۳- تولید تا چقدر بایستی کاهش یابد تا غیرت ملی برخی از افراد به جوش آید و واکنش نشان دهند؟ آیا خودروسازی محل آزمون و خطا عده ای است؟ چرا همه نظاره گر از بین رفتن سرمایه های ملی هستند؟ چرا مدیران عامل ناکارآمد عزل نمی شوند؟ بی تفاوتی ها گاهی این نظریه را به ذهن متبادر می کند که جریان مخوف و نفوذی به دنبال زمین زدن صنعت ملی کشور است.

۴- مگر وزارت صمت و ایدرو مسئول حفاظت از صنعت خودرو نیستند؟ پس چرا مدیران ضعیف با عملکرد زیان آور به جای تغییر، همچون قانون انرژی از پستی به پست دیگری در حال جابجایی هستند؟شایسته سالاری کجا معنا پیدا می کند؟

۵- چرا اتابک و مقیمی به طور شفاف و رسمی نظرشان را درباره افزایش قیمت کارخانه نمی دهند؟ آیا نگران واکنش ها نسبت به خود و صندلی مدیریت شان هستند؟

این ها تنها بخش کوچکی از ده ها سوالی است که درباره سکوت معنادار آقایان ساختمان سمیه و پارک ملت نشین مطرح است.

جولان باندهای اسلامشهری، طالقانی و جدیدا نیز فروغ کرجی ها در خودروسازی در کنار تثبیت مدیران سیاسی که همانند چسب عظیم به صندلی های خود دوخته شده اند و مدیران ناکارآمدی که روابط خودروسازی را به صورت خدادادی به قهقرا کشانده اند، چشم انداز روشنی را برای خودروسازی ترسیم نمی کند. حتی با وجود آغاز واگذاری مدیریت بخش خصوصی که مقدمه ای برای خصوصی سازی است، انتظارات نه تنها برآورده نشده بلکه ابهامات در اداره خودروسازی کشور نیز بیشتر شده است.

منبع: خط بازار