نفت ۱۰۰ دلاری رویاست یا واقعیت؟
اگر چه آژانس بین‌المللی انرژی در ژانویه امسال پیش‌بینی خود از قیمت نفت برنت را به ۷۵ دلار در سال ۲۰۲۲ کاهش داده اما با توجه به افزایش قیمت‌های اخیر بسیاری از بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ نفتی نفت ۱۰۰ دلاری را بسیار محتمل می‌دانند.
مایک ورث مدیرعامل شرکت شورون، دومین شرکت نفت بزرگ دنیا اعلام کرده تقاضا برای نفت در حال حاضر با سرعت بیشتری از تولید در حال رشد است اما بر خلاف سال‌های اخیر، سیاست‌های بین‌المللی نظیر تنش سیاسی میان اوکراین و روسیه به بازارها شوک وارد کرده است.
او معتقد است بدون هیچ تردیدی نفت در ماه‌های پیش‌رو به ۱۰۰ دلار هم می‌رسد.
بانک سرمایه‌گذاری مورگان استنلی هم پیش‌بینی کرده با توجه به ظرفیت ذخیره کم و سرمایه‌گذاری پیین احتمالا قیمت نفت تا تابستان به ۱۰۰ دلار خواهد رسید. بانک آمریکا هم در تازه‌ترین پیش‌بینی خود گفته که نفت برنت تا ماه جولای بشکه‌ای ۱۲۰ دلار میشود.
این درحالی است که احتمال دارد کشورهای مهم نفتی مثل کشورهای عضو اوپک پلاس هم تصمیماتی برای بازار نفت بگیرند. گلدمن ساکس پیش‌بینی می‌کند با توجه به ۹۰ دلاری شدن قیمت نفت، تولیدکنندگان این گروه تصمیم بگیرند بیشتر از حد انتظار میزان تولید خود را افزایش دهند. این بانک معتقد است احتمالا میزان افزایش از ۴۰۰ هزار بشکه در روز بیشتر باشد.
آخرین باری که قیمت نفت سه رقمی شده جولای سال ۲۰۱۴ ( تیر ماه سال ۱۳۹۳) بود و بالاترین قیمتی که نفت در طول تاریخ به خود دیده جولای ۲۰۰۸ ( تیر ماه سال ۱۳۸۷) بوده است که در آن زمان هر بشکه نفت ۱۴۷ دلار قیمت داشت.
سه سال ۱۳۸۷ ، ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ دوره‌ای بودند که اقتصاد ایران نفت ۱۰۰ دلاری را تجربه کرد. هرچند در این سه دوره ایران تحریم بود اما درآمدهای نفتی از افزایش قیمت نفت متاثر شده بود. اما در آن سال‌ها اوضاع اقتصادی کشور چطور بود؟
رشد اقتصادی، تورم و بیکاری سه شاخص مهم برای بررسی وضعیت اقتصادی این دوره‌ها است.
سال ۸۷ رشد اقتصادی کشور در حد کمتر از یک درصد بود، سال ۹۰ رشد اقتصادی کشور با افت ۵۰ درصدی نسبت به سال قبل از خود به سه درصد رسید و در سال ۹۱ نرخ رشد اقتصادی به منفی شش درصد سقوط کرد. هر سه آمار نشان می‌دهند اقتصاد ایران چندان از نفت ۱۰۰ دلاری حداقل در بخش رشد اقتصادی متاثر نشده است.
نرخ تورم طی سه سال مورد بررسی از ۲۵ تا ۳۰ درصد در نوسان بود اما نکته مهم آن است که در هر سه سال روند تورم صعودی بود.
سال ۸۷ نرخ تورم شتاب ۵۰ درصدی نسبت به سال قبل از خود داشت و به ۲۵ درصد رسید. در سال ۹۰ هم نرخ تورم شتاب ۱۰۰ درصدی داشت و از ۱۳ درصد به ۲۶ درصد پرواز کرد. در سال ۹۱ هم نرخ تورم نسبت به سال قبل از خود بیشتر شد و به ۲۹ درصد افزایش یافت.
اما نرخ بیکاری در هر سه سال روندی تقریبا مشابه داشت و بین بازه ۱۰ تا ۱۲ درصد در نوسان بود.
بنابراین طبق این بررسی تجارت‌نیوز، در دوره سه سال مورد بررسی یعنی سال‌هایی که اقتصاد ایران نفت ۱۰۰ دلاری را تجربه کرده، نرخ رشد اقتصادی بدتر شده، تورم بیشتر شده و نرخ بیکاری تغییر خاصی نکرد.
اما در دوره‌ای که نفت از ۱۰۰ دلار عبور کرده و اوضاع اقتصادی ایران حتی بدتر شده بازارها چه تغییراتی را پشت سر گذاشتند؟
قیمت دلار در سال ۸۷ همان نرخ زیر هزار تومان باقی مانده بود. در سال ۹۰ رشد ۶۰ درصدی را تجربه کرد و به ۱۸۰۰ تومان رسید و در سال ۹۱ تقریبا دو برابر شد و از مرز ۳۶۰۰ تومان هم عبور کرد.
اما شاخص بورس رفتار یکسانی نداشت. شاخص بورس در سال ۸۷ برخلاف امیدها بیش از ۱۶ درصد ریزش داشت. در سال ۹۰ برخلاف سال قبل از آن، میزان رشد شاخص از ۸۵ درصد به پنج درصد افت کرد و در سال ۹۱ این رشد شاخص از پنج درصد به ۴۵ درصد افزایش یافت.
قیمت مسکن هم طی این سه سال به ترتیب ۲۰ ، ۱۷ و ۳۸ درصد افزایش یافت. متوسط قیمت مسکن شهر تهران در سال ۸۷ بیش از ۱٫۸ میلیون تومان بود، در سال ۸۹ به ۲٫۱ میلیون تومان رسید و در سال ۹۱ هم از ۲٫۹ میلیون تومان عبور کرد.
بنابراین طی سه سال مورد بررسی حتی در دوره افزایش قیمت نفت هم قیمت دلار روند صعودی داشت، قیمت مسکن هم همچنان گران شد و شاخص بورس رفتار یکسانی نداشت. در واقع با افزایش قیمت نفت و عبور آن حتی از مرز ۱۰۰ دلاری نمی‌توان امیدوار بود که قیمت دلار سقوط کند، قیمت مسکن دچار ریزش شود و شاخص بورس پرواز کند.
از مرغ و تخم مرغ گرفته تا لنت ترمز و انواع میوه و خوراکی‌های دیگر، در بازار همه این اقلام بخشنامه‌های دستوری دولت سال‌هاست که وجود دارد. همزمان با مداخلات دولت در بازارها، کسری بودجه ویژگی ثابت اقتصاد ایران در همه دوره‌های مختلف بوده است. دولتی که کسری بودجه دارد معمولا دست‌اندازی به منابع بانکی و استقراض از بانک مرکزی و چاپ پول را هم به تدریج خواهد داشت. روندی که اجازه نمی‌هد شاخص تورم کمی آرام بگیرد. بی‌انضباطی‌های دولت از سویی و افزایش محدودیت‌های بین‌المللی همزمان با خطاهای سیاستگذاران باعث شده که اقتصاد ایران حتی در دوره نفت ۱۰۰ دلاری هم نتواند بهبود قابل توجهی در شاخص‌های اصلی خود ببیند.
اگر همچنان بخش تولید کشور درگیر مشکلات ناشی از تحریم باشد و دولت هم ماشین تولید بخشنامه‌ها و مداخلات را کم نکند، نفت ۱۰۰ دلاری بعید است تاثیر قابل توجهی بر رشد اقتصادی داشته باشد. قاعدتا بر نرخ بیکاری هم تاثیر قابل توجهی نخواهد داشت و در کنار این‌ها تورم هم ریزش نخواهد داشت. دولت مداخله‌گر همیشه درگیر کسری بودجه است و چشم آن به منابع بانک مرکزی خواهد بود.
اگر این اتفاقات رخ ندهد احتمالا روند بازارها در دوره نفت ۱۰۰ دلاری نیز چندان متفاوت با سه سال مورد اشاره نباشد و سقوط قیمت دلار و ریزش قیمت مسکن تنها در حد رویا باقی بماند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0