سایپا در ایستگاه آخر خصوصی سازی
به گزارش خط بازار؛ فرآیند رسمی ارزیابی و واگذاری ۴۲ درصد از سهام چرخهای (تودلی) گروه خودروسازی سایپا با استناد به مفاد ماده ۵ قانون برنامه هفتم توسعه، بهصورت رسمی و براساس ضوابط و مقررات مربوطه درحالی آغاز شد که این از زمان کلید خوردن آن تاکنون دست اندازهای زیادی را تجربه کرد و مشخص نیست این خودروساز بزرگ به دست چه کسانی می رسد .
موضوع واگذاری سهام مدیریتی و بلوکی سایپا مانند ایرانخودرو از طولانیترین و پرچالشترین پروندههای خصوصیسازی در ایران بود که درست از زمان ابلاغ سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی تاکنون، بارها در مراحل مختلف متوقف یا به تعویق افتاده است.
اگر مروری به مسیر پرفراز و نشیبی که خصوصی سازی سایپا پیموده است داشته باشیم به یاد میآوریم که تاکنون دوبار مسیر واگذاری به دلیل موانع حقوقی و مالی و کارشناسی در آستانه واگذاری متوقف یا برای اصلاحات به تعویق افتاده است که ازجمله موانع حقوقی و مالی واگذاری سهام مدیریتی سایپا، وثیقه بودن سهام و یا سهام تودلی بودن آن بود که به عنوان سدی درمقابل فروش بلوکهای سهام دولتی قرار گرفت و درمرحله بعدی نیز عدم احراز اهلیت و نگرانی از خصوصیسازی صوری (خصولتی) هم از موانع کارشناسی بود که منجر به تعویق ۶ ماهه واگذاری بلوک مدیریتی سایپا شد.
اما مهمترین دلیل این تعویق، بررسی اهلیت خریداران بود تا شرکت به افرادی فاقد صلاحیت فنی، مالی و مدیریتی واگذار نشود؛ به طوری که تجربه ناموفق واگذاریهای قبلی در سایر صنایع مانند هفتتپه و هپکو لزوم احتیاط و وسواس را برای آینده این شرکت بیش از پیش می کند.
ازسویی دیگر، تجربه خصوصیسازی ایرانخودرو و سایر شرکتهای بزرگ نشان داده است که صرف تغییر مالکیت حقوقی، ممکن است به بهبود کارایی، ارتقای بهرهوری و کاهش زیان انباشته منجر نشود و در بسیاری از موارد مشکلات گذشته یا به قوت خود باقی مانده است و یا حتی بیشتر از قبل شده است.
تجربه ایران خودرو در واگذاری سهام آن به شرکتهای وابسته به دولت (خصولتی)، نشان داد که این گونه واگذاری انگیزهای برای ارتقای کیفیت و فناوری دراین خودروساز وجود نداشته باشد و فرهنگ مدیریتی دولتی همچنان ادامه دار باشد؛ بنابراین لازمه واگذاری اصولی سایپا این است که اولا خریدار تخصص و سابقه روشنی در صنعت خودرو داشته باشد ثانیا برنامه تحولی مدون و قابل ارزیابی برای افزایش بهرهوری، داخلیسازی قطعات و ارتقای فناوری ارائه دهد و درنهایت توان مالی خود را برای سرمایهگذاریدر خطوط تولید و تحقیق و توسعه اثبات کند.
به نظرمی رسد که واگذاری سایپا به بخش خصوصی واقعی و غیروابسته به دولت باید نهایت صورت گیرد و احتیاط شود که پای شرکتهای شبهدولتی یا وابسته به نهادهای عمومی وسط نباشد تا انتظار داشت خصوصیسازی سایپا یک تحول ساختاری و مدیریتی باشد، نه صرفاً یک تغییر مالکیت صوری.
منبع: تابناک
به امید بازگشت روزهای خوش گروهسایپا با متخصص خوشنام و معتبر خودروسازی
تو ایران خصوصی سازی ینی نابودی
کرمان خودرو در سایت بم در زمان جنگ بیش از ۱۰۰نفر اخراج کرد، کروز هم با حرکت نمایشی موقت ایران خودرو به گنده میکشه
حیف سایپا
از عواقب واگذاری به بخش خصوصی در ایران خودرو
فشار زیادی بر کارگران قدیمی درخصوص بازنشستگی است.
اگر کسی هم اطاعت نکند از اضافه کاری و سایر مزایا محروم خواهد شد.
نتیجه واگذاری به مدیریت خصوصی و رها کردن آن باعث استثمار با تجربه گان شده است و متاسفانه دولت هم هیچ نظارتی در اینخصوص ندارد .
ظاهرا دولتی ها همچون مدیریت خصوصی ایران خودرو انسان مداری را رها کرده اند و موارد منابع انسانی برایشان اهمیتی ندارد و چشمان خود را بسته اند.
خصوصی سازی یعنی نابودی؟؟؟؟ نه برادر اتفاقا خصوصی سازی یعنی موفقیت ، البته خصوصی سازی فلسفه خودش رو داره، یه زمان ایران خودرو دست خیامی بود و خصوصی هم بود، یا سایپا دست آلفرد آیسه داشت خوب پیش میرفت، خصوصی سازی خوبه اما نه به سبک اینا، اینا اسمش رو خصوصی سازی میزارند اما در حقیقت با رانت و رفیق بازی باز هم دست خودشون هست، هر کسی سایپا رو بخره بالاخره باید مدیرعامل و ….. بزاره ، اما کو یه مدیرعامل باسواد که اینا معرفی میکنند، باسواد داریم ولی تو تیم اینا که نباشی جایی نداری، با آرزوی موفقیت برای خودروسازی ایران
از بحث خصوصی سازی فقط انتقال مسولیت را می شناسیم وافزایش تولید را و لاغیر.
در ایران خودرو فعلی کارکنان قدیمی را به تهدید بازنشسته و هر کسی هم کرنش نکند از مزایا محروم خواهد شد.
آیا خروجی مدیریت خصوصی از بین رفتن انسانیت است.
دولت مردان گوش و چشمشان را براین ضمن بسته اند؟
فقط مهندس حسن صالحوند ميتونه سايپا رو نجات بده. واقعا كسي رو حتي نميشه باهاش مقايسه كرد
قربانی الفتی همراه خودرو مبارک
زودتر این خصوص سازی رو انجام بدید افراد بی خاصیت امداد خودرو به مرخصی بدون بازگشت بزن