جنگ هوشمند: هر چه الگوریتم قوی‌تر، تعداد قربانی‌ها بیشتر!

اگر فکر می‌کنید هنوز جنگ‌ها را ژنرال‌ها هدایت می‌کنند، سخت در اشتباهید!

کد خبر : 115636

تاریخ انتشار :دوشنبه 23 تیر 1404 - 11:28

به گزارش خط بازار؛ در جهانی که مرز میان «نوآوری فناورانه» و «نابودی فیزیکی» هر روز محوتر می‌شود، جنگ از میدان‌های سنتی بیرون زده و به حیاط خلوت شرکت‌ها و استارتاپ‌ها نفوذ کرده است. آن‌چه در پنتاگون طراحی می‌شود، سیلیکون‌ولی اجرا می‌کند، و قربانیانش شاید هرگز ندانند چه شرکتی مسئول مرگشان بوده. جنگ دیگر لباس فرم نمی‌پوشد، نشان نظامی ندارد و در میدان نبرد اتفاق نمی‌افتد.اکنون بازیگران میدان نبرد فقط ژنرال‌ها و سیاستمداران نیستند؛ این شرکت‌های فناوری و هیئت‌مدیره‌های ناشناخته‌اند که زیر نور چراغ‌های فلورسنت، مرگ را مهندسی می‌کنند. قربانیان نیز شاید هرگز ندانند چه شرکتی مسئول مرگشان بوده. جنگ دیگر لباس فرم نمی‌پوشد، نشان نظامی ندارد و صرفاً در میدان نبرد اتفاق نمی‌افتد (یا حداقل کمتر اینگونه نشان داده می‌شود).این بار، جنگ در اتاق‌های کنفرانس و سرورهای ابری جریان دارد. استارتاپ‌های بی‌نام و نشان و غول‌های فناوری با قراردادهایی چند میلیارد دلاری، مرگ را به‌عنوان یک «سرویس فناورانه» ارائه می‌دهند.اگر فکر می‌کنید این داستانی علمی‌–‌تخیلی است، باید بدانید همین حالا در حال رخ‌دادن است.باید بیاندیشیم که چگونه امنیت، اخلاق، مردم‌سالاری و حتی مفهوم «جنگ» در دستان کسانی قرار گرفته که هیچ‌کس آن‌ها را انتخاب نکرده است! این گزارش برای همین هدف نوشته شده‌است.[تصویر گزارش توسط هوش مصنوعی طراحی شده‌است]

بازیگران جدید میدان نبرد!

تصور کنید جنگ آینده توسط الگوریتم‌ها و داده‌های شرکت‌هایی مدیریت شود که روزگاری فقط به دنبال نوآوری در حوزه مصرف‌کننده بودند. این ایده دیگر یک خیال علمی-تخیلی نیست، بلکه در حال تبدیل شدن به واقعیت است. شرکت‌های خصوصی، به ویژه در حوزه فناوری، در حال تبدیل شدن به بازیگران کلیدی در معماری دفاعی و امنیتی کشورها هستند.

پیمانکاران دفاعی سنتی که بودند؟

شرکت‌هایی مانند لاکهید مارتین، بوئینگ، و ریتون، همچنان بازیگران اصلی در تولید تسلیحات پیشرفته، هواپیماهای جنگی، و سیستم‌های موشکی در جهان هستند. اما در راستای سازگاری با نیازهای نظامی جدید، این شرکت‌ها نیز به شدت در حال سرمایه‌گذاری در حوزه‌های نوظهور مانند هوش مصنوعی، جنگ سایبری، و سیستم‌های خودمختار هستند.برای مثال، لاکهید مارتین علاوه بر توسعه هواپیماهای بدون سرنشین پنهان‌کار مانند RQ-170 Sentinel، فعالانه در حال کار بر روی سیستم‌های دفاع موشکی مبتنی بر هوش مصنوعی است. این سیستم‌ها قادرند تهدیدات پیچیده را با سرعت بسیار بالا شناسایی و ردیابی کنند. این شرکت در سال‌های اخیر میلیاردها دلار در تحقیق و توسعه در این حوزه‌های استراتژیک سرمایه‌گذاری کرده است تا در خط مقدم نوآوری‌های دفاعی باقی بماند.

از غول‌های فناوری می‌گوییم!

شرکت‌هایی مانند مایکروسافت، آمازون و گوگل، در حال ارائه خدمات محاسبات ابری، هوش مصنوعی، و تحلیل داده به وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) و دیگر نهادهای امنیتی این کشور هستند. این همکاری‌ها با هدف مدرن‌سازی زیرساخت‌های فناوری پنتاگون برای پردازش و تحلیل حجم عظیمی از داده‌ها در زمان واقعی صورت می‌گیرد.

پروژه «زیرساخت دفاعی مشترک سازمانی»

به عنوان مثال، پروژه «JEDI» یا همان «Joint Enterprise Defense Infrastructure» پنتاگون، یک قرارداد ۱۰ میلیارد دلاری با هدف ایجاد یک زیرساخت ابری جامع برای کل وزارت دفاع بود. این قرارداد ابتدا در سال ۲۰۱۹ به مایکروسافت واگذار شد. اما پس از اعتراضات حقوقی آمازون و بررسی‌های بیشتر، پنتاگون در نهایت پروژه JEDI را در سال ۲۰۲۱ لغو کرد.

پروژه «قابلیت ابری مشترک نبرد»

به جای آن، پنتاگون یک قرارداد جدیدتر و بزرگ‌تر به نام «JWCC» یا «Joint Warfighting Cloud Capability» را با چندین شرکت فناوری از جمله مایکروسافت، آمازون وب سرویسز، گوگل و اوراکل منعقد کرد. این قرارداد چند میلیارد دلاری نیز با همان هدف اولیه یعنی ارتقاء توانایی‌های ابری و تحلیل داده پنتاگون برای پشتیبانی از عملیات‌های نظامی و امنیتی در زمان مشخص دنبال می‌شود.

این سرویس‌ها به ارتش آمریکا (و در کل پنتاگون) اجازه می‌دهند تا داده‌ها را در مقیاس وسیع‌تر و با سرعت بیشتری پردازش کرده و تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر داده را تسریع کنند، که در جنگ‌های مدرن حیاتی است.

پروژه مختص مایکروسافت!

علاوه بر خدمات ابری، مایکروسافت قراردادهای بزرگ دیگری نیز با پنتاگون دارد. به عنوان مثال، این شرکت در حال توسعه هدست‌های واقعیت افزوده (AR) برای سربازان است. این پروژه که «IVAS» یا «Integrated Visual Augmentation System» نام دارد، به سربازان امکاناتی مانند دید در شب، نمایش اطلاعات موقعیتی حیاتی و توانایی هدف‌گیری پیشرفته را می‌دهد و به طور قابل توجهی قابلیت‌های عملیاتی آن‌ها را افزایش می‌دهد.برای مطالعه بیشتر در خصوص مایکروسافت گزارش زیر را مطالعه کنید:دستان خونیِ مایکروسافت، هدف موشک‌ ایران

استارتاپ‌های دفاعی نوظهور کدامند!

در کنار شرکت‌های دفاعی بزرگ، موج جدیدی از استارتاپ‌ها با عنوان «Defensetech» (فناوری دفاعی) ظهور کرده‌اند که به طور خاص بر نوآوری‌های دفاعی تمرکز دارند. این شرکت‌ها در حال پر کردن شکاف‌های فناورانه در ارتش‌ها هستند و از توسعه پهپادهای پیشرفته و سیستم‌های دید ماشینی گرفته تا تحلیل داده‌های ماهواره‌ای و ابزارهای جنگ اطلاعاتی را پوشش می‌دهند. این استارتاپ‌ها اغلب از مدل‌های توسعه سریع و چابک‌تر پیروی می‌کنند که به آن‌ها امکان می‌دهد تا فناوری‌های نوین را با سرعت بیشتری نسبت به شرکت‌های سنتی‌تر به میدان بیاورند.

پالانتیر معروف!

یکی از نمونه‌های بارز این بازیگران جدید، شرکت پالانتیر است که در تحلیل داده‌های بزرگ برای سازمان‌های اطلاعاتی و دفاعی تخصص دارد.پالانتیر با آژانس‌های اطلاعاتی ایالات متحده و بخش‌های دفاعی در سراسر جهان همکاری می‌کند و نرم‌افزارهای تحلیل داده آن‌ها، مانند پلتفرم «Gotham»، به ارتش ایالات متحده کمک می‌کند تا داده‌های اطلاعاتی را برای شناسایی الگوها و پیش‌بینی تهدیدات جمع‌آوری و تحلیل کند.این پلتفرم در محیط‌های پیچیده عملیاتی به تحلیلگران امکان می‌دهد تا حجم عظیمی از داده‌های ناهمگون را ترکیب کرده و تحلیل‌های حیاتی را برای پشتیبانی از تصمیم‌گیری به دست آورند.برای مطالعه بیشتر در خصوص پالانتیر به گزارش‌های زیر مراجعه فرمایید:الگوریتم اسرائیلی که بر اساس احتمال آدم می‌کشداعتراض تازه به کشتار هوش مصنوعی آمریکایی در غزهاسرائیل فناوری کشتار متحرک را از این شرکت می‌گیرد

صنایع آندوریل

نمونه دیگر، «صنایع آندوریل» است که توسط پالمر لاکی، بنیانگذار اوکولوس وی‌آر، تأسیس شده است. آندوریل بر توسعه پهپادهای خودمختار، سیستم‌های نظارت مرزی مبتنی بر هوش مصنوعی و راه‌حل‌های دفاعی مبتنی بر نرم‌افزار تمرکز دارد و قراردادهای قابل توجهی با وزارت دفاع آمریکا و متحدانش منعقد کرده است.سیستم‌های این شرکت، مانند پلتفرم Lattice AI، به سامانه‌های بدون سرنشین اجازه می‌دهند تا به طور مستقل ماموریت‌های پیچیده‌ای مانند گشت‌زنی، شناسایی و رهگیری را انجام دهند.آندوریل نمونه‌ای بارز از چابکی و نوآوری استارتاپی را در صنعت سنتی دفاع به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که چگونه شرکت‌های کوچک‌تر می‌توانند با سرعت بخشیدن به توسعه و استقرار فناوری، تأثیر قابل توجهی داشته باشند.

شیلد ای‌آی

علاوه بر این، شرکت‌هایی مانند Shield AI نیز در حال توسعه فناوری‌های هوش مصنوعی برای پهپادها و هواپیماهای سرنشین‌دار هستند تا قابلیت‌های خودمختاری و تصمیم‌گیری آن‌ها را در محیط‌های پیچیده افزایش دهند.آن‌ها بر روی سیستم‌هایی کار می‌کنند که به هواپیماها اجازه می‌دهد بدون نیاز به جی‌پی‌اس یا ارتباطات خارجی، در محیط‌های چالش‌برانگیز مسیریابی و عملیات انجام دهند.این استارتاپ‌ها با تمرکز بر روی یک یا چند فناوری خاص، به سرعت متخصص می‌شوند و راهکارهایی را ارائه می‌دهند که می‌توانند به سرعت در میدان نبرد به کار گرفته شوند و مزیت‌های عملیاتی جدیدی ایجاد کنند.

سوالاتی برای آینده: افق مبهم جنگ‌های خصوصی!

همانطور که بررسی کردیم، ورود فزاینده استارتاپ‌ها و شرکت‌های فناوری به عرصه جنگ، روندی پیچیده با انگیزه‌های قدرتمند سود، سرعت و تخصص است. این مشارکت در حال تغییر شکل نبردهای آینده است. اما این تغییرات، سوالات بنیادینی را درباره مرزهای اخلاقی و دموکراتیک جنگ مطرح می‌کنند که نیاز به بررسی عمیق‌تری دارند.

در گزارش‌های آتی، به این پرسش‌های حیاتی خواهیم پرداخت:

انگیزه‌های خصوصی‌سازی جنگ چیست؟ واقعاً چرا شرکت‌های خصوصی به این اندازه درگیر جنگ شده‌اند؟ آیا صرفاً بخاطر وطن‌پرستی‌است؟

آیا خصوصی‌سازی جنگ به معنای تغییر ماهیت دموکراتیک تصمیم‌گیری‌های مربوط به جنگ و صلح است؟ چگونه می‌توانیم تضمین کنیم که با افزایش نفوذ شرکت‌های خصوصی، شفافیت و پاسخگویی عمومی حفظ شود و تصمیمات حیاتی جنگی همچنان تحت نظارت نهادهای منتخب مردم باقی بمانند؟

مسئله تضاد منافع در این میان چقدر جدی است؟ وقتی سودآوری یک شرکت خصوصی به طولانی شدن یا تشدید درگیری‌ها گره می‌خورد، چگونه می‌توانیم از تعارض بین منافع تجاری و ملاحظات اخلاقی یا انسانی جلوگیری کنیم؟

با ظهور هوش مصنوعی عامل و سیستم‌های خودمختار توسعه‌یافته توسط بخش خصوصی، مسئولیت حقوقی و اخلاقی در صورت وقوع اشتباهات یا نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه بر عهده کیست؟ آیا قوانین بین‌المللی فعلی برای پاسخگویی به این چالش‌های نوظهور کافی هستند؟

نقش نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در مهار و تنظیم این روند چیست؟ چه چارچوب‌های قانونی و اخلاقی باید برای جلوگیری از تبدیل شدن جنگ به یک بازار کاملاً خصوصی و غیرشفاف تدوین شوند؟

این‌ها تنها بخشی از پرسش‌هایی هستند که آینده جنگ و صلح را شکل خواهند داد و ما در ادامه گزارش‌های خود، به بررسی دقیق‌تر و تحلیل این چالش‌های پیچیده خواهیم پرداخت.

اما هشدار آخر! آینده‌ای مبهم در میدان نبرد!

هیچ‌کس منکر آن نیست که همچنان دولت‌ها، ارتش‌ها و نهادهای امنیتی بازیگران اصلی میدان نبرد هستند. فرمان آتش را هنوز ژنرال‌ها صادر می‌کنند و تصمیم‌گیری‌های استراتژیک در پایتخت‌ها انجام می‌شود. اما آن‌چه نباید نادیده گرفت، ظهور بازیگران جدیدی است که به تدریج نقش مکمل، سپس موازی، و در برخی موارد، تصمیم‌ساز یافته‌اند؛ بازیگرانی که در هیاهوی فناوری، با وعده کارآمدی و سرعت، در حال بازتعریف زیرساخت‌های جنگی‌اند.استارتاپ‌ها، شرکت‌های تکنولوژی، و پیمانکاران خصوصی، امروز فقط تأمین‌کننده ابزار نیستند؛ آن‌ها شریک طراحی، اجرا و حتی ارزیابی مأموریت‌های نظامی شده‌اند.اگر این روند بدون فکر و بازبینی پیش برود، شاید فردا جنگ‌هایی شکل خواهد گرفت که دیگر نه در مرزهای جغرافیایی، بلکه در مرزهای تاریک سود، داده و کدهای بی‌چهره رخ می‌دهد، اگر تا الآن کلید نخورده‌باشد!درنظر نگرفتن این امکان، چراغ سبزی است به آن آینده که در آن تصمیم‌های مرگ و زندگی نه در نهادهای منتخب مردمی و نه در پایتخت‌ها، بلکه در پشت درهای بسته شرکت‌های فناوری اتخاذ می‌شود. زمان برای اقدام خیلی محدود است!

منابع

https://www.nytimes.com/2021/07/06/technology/amazon-jedi-contract-pentagon.htmlhttps://news.microsoft.com/source/2025/02/11/anduril-and-microsoft-partner-to-advance-integrated-visual-augmentation-system-ivas-program-for-the-u-s-army/https://www.lockheedmartin.com/en-us/news/annual-reports.htmlhttps://www.lockheedmartin.com/en-us/capabilities/missile-defense.htmlhttps://www.congress.gov/crs-product/IF12519https://en.wikipedia.org/wiki/Lockheed_Martin_RQ-170_Sentinelhttps://www.sipri.org/databases/armsindustry

منیع: فارس