جای خالی مرد میدان گمرک در دولت رئیسی/کل وزارت اقتصاد انگشت کوچک این مرد نمی شوند

به گزارش خط بازار؛ م.خدری، در رابطه با وضعیت این روزهای گمرک نوشت: حدود ۲ سال پیش در چنین روزهایی در گمرک شاهد وضعی شبیه همین روزها بودیم:*دپو کالا* به دلیل نبود ارز و عدم صدور کد منشأ ارز. آن روزها در گمرک ایران مردی وجود داشت به اسم *مهرداد ارونقی*، با جسارت و شهامتی بیش از رئیس کل.

بزرگترین خصلت ارونقی این بود که می‌فهمید یا به نوعی اینکاره بود، نه تنها گمرکی بود بلکه سیر تا پیاز بازرگانی خارجی را می‌فهمید، از سربازی به سرداری رسیده بود. به محض اطلاع از دپو کالاها، نهادهای مسبب و مقصر را اعلام و قصورشان را افشا کرد و راهکار ترخیص ارايه کرد.

اکنون با وضعی مشابه آن روزها مواجهیم. با این تفا‌وت که نه مهردادی هست و نه ارونقی که داد بستاند و ناجی تجار و بازرگانانی شود که در نهایت درماندگی و استیصال، ماههاست چشم به ترخیص کالای خود دارند.

این مدیر جوان جهادی بدون هرگونه هیاهو و تبلیغات سیاسی در حالی خدمت به واحدهای تولیدی و بازرگانی بود که همه را به دید یکسان می بیند، بین مشکلات مردم فرق قائل نمی شد. برای وی وابستگی یا عدم وابستگی ارباب رجوع به جریان های سیاسی مهم نبود. تهرانی و غیرتهرانی نداشت. شماره شخصی اش را هر کسی نیاز داشت به راحتی می یافت. مسائل مردم را حضوری، غیرحضوری، تلفنی، واتساپی و … بررسی و حل می کرد. چرا که وی فقط و فقط مشکل را می دید و تمام تلاش خود را برای حل مشکل به کار می گرفت.

این مدیر جهادی معمولا در ساعات اداری کمتر ارباب رجوع را می پذیرفت و مسائل را بیشتر از طریق دفتر کاری، تلفن و فضای مجازی بررسی می کرد چرا در این زمان به علت حضور در جلسات با مدیران بالادستی امکان پذیرای ارباب رجوع نبود. اما بعد از ساعت اداری، در میز خدمت تا حدود ۱۲ شب پذیرای ارباب رجوع به صورت حضوری بود. زمانی که خیلی از مدیران در حال استراحت در کنار خانواده بودند. خود شخصا در سالن بزرگ طبقه اول ساختمان بهشتی گمرک می نشست و افراد را به ترتیب شماره ای که قبلا گرفته اند، پذیرا می شد.

مهم نبود چه کسی شما را سفارش کرده. همه باید طبق نوبت مسائل شان را مطرح می کردند. مسائل را می شنید و همان جا در چارچوب قانون و اختیارات ش زیر هر نامه رو پاراف می کرد و اگر نیاز بود در لحظه با مدیران هم عرض خود برای حل مشکل تماس می گرفت. هیچ کس در مدل مدیریتی ارونقی نامحرم نبود. چرا که بین ارباب رجوع ها دیوار کشیده نمی شد. حرف های درگوشی وجود نداشت. اتاق مدیریتی وجود نداشت. خیلی از صحبت های مراجعه کنندگان با وی را همگانی که در آنجا حضور داشتند می شنید.

کسانی که مویی سفید کرده اند با دید این مدل مدیریتی مرد جوان گمرک، به یاد دوران جنگ تحمیلی میافتند که مدیران خود را خدمتگزار مردم می دانستند و بدون هیچ تبعیضی همگان را می پذیرفتند. معاون اسبق فنی گمرک در ساعات بعد از زمان اداری که در میز خدمت بود، صرفا مشغول به حل مسائل مردم بود. حتی گاهی فراموش می کرد چایی یا غذا میل کند. گاهی زمان هم از دست ش در می رفت.

این رویه هر روز مهرداد ارونقی در معاونت اسبق فنی گمرک بود. مرد خستگی ناپذیری که خالصانه و مخلصانه به مردم خدمت می کرد. کافی بود سری به دفتر و ساختمان معاونت فنی گمرک در ساعت غیراداری می زدید تا همه این مطالب را به چشم خود ببیند. غالب افراد بعد از دیدار با وی و طرح مشکلشان در میز خدمت گمرک، تنها یک جمله می گویند: مثل چنین مدیری که کمتر در نظام اداری دیده اند.

در کشور ما که مدیران ارشد دائما در جلسات هستند، یا گاها در حال استراحت و یا کمتر به میان مردم می آیند حضور چنین افرادی آن هم در بخش گمرک به عنوان یکی از گلوگاه های مهم اقتصاد ایران نه تنها یک نعمت بود بلکه یک ثروت ملی به شمار می رفت.

چنین افرادی باید در بخش های مهم اقتصاد کشور شناسایی شوند، حمایت شوند و اداره امور به دست شان سپرده شود نه اینکه به یکباره برکنار شوند. در دولت سید ابراهیم رئیسی، که مدعی دولت مردمی است، جای چنین افرادی است و دولت سیزدهم در قبال این سرمایه های ملی مسئول است.

منبع: خط بازار