۰ نظر

برنامه آمریکا و اسرائیل برای غارت نفت و آب سوریه

با گذشت قریب به یک ماه از سقوط نظام بشار اسد در سوریه، اهداف آمریکا و اسرائیل برای کنترل منابع استراتژیک نفتی و آبی این کشور روز به روز واضح‌تر می‌شود.

کد خبر : 91334

تاریخ انتشار :یکشنبه 16 دی 1403 - 16:38

به گزارش خط بازار؛ «یهودیان در حال جنگ آبی با اعراب هستند که نتیجه آن با سرنوشت اسرائیل گره خورده است….!این اظهارات را بن گوریون، اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۵۶ بیان داشت.

جنگ آب میان رژیم صهیونیستی و کشورهای همسایه، به‌ویژه سوریه، یکی از مسائل حساس و راهبردی در منطقه خاورمیانه است. این رژیم اشغالگر از زمان تأسیس در سال ۱۹۴۸ به‌دلیل کمبود منابع آب، همواره به دنبال تسلط و مدیریت بر منابع آبی منطقه بوده است. رودهای اصلی مانند اردن، یرموک، و منابع آبی جولان نقش کلیدی در این رقابت‌ها ایفا کرده‌اند.

رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا اما از زمان سقوط نظام اسد به دنبال تحکیم تسلط بر منابع حیاتی سوریه هستند از جمله منابع آبی در جنوب این کشور و منابع نفتی در شرق تا به اهداف استراتژیک خود دست یابند. آب به عنوان یک منبع استراتژیک، در سیاست‌های اسرائیل به عنوان یک ابزار قدرت و فشار در برابر کشورهای همسایه، از جمله سوریه، مطرح است. تسلط اسرائیل بر منابع آب جنوب سوریه می‌تواند به طور مستقیم بر توانایی اقتصادی و اجتماعی دمشق تأثیرگذار باشد.

سد المنطره، هفتمین سد سوری تحت کنترل اسرائیل

رسانه‌های سوریه سه روز قبل گزارش دادند که ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی کنترل سد المنطره در حومه قنیطره در جولان اشغالی سوریه را به دست گرفته است که ششمین سدی است که در کم‌تر از یک ماه پیش به کنترل این رژیم درآمده است.

نظامیان ارتش اشغالگر اسرائیل با نفوذ در منطقه جنوب سوریه و ایجاد پایگاه‌های نظامی در چندین نقطه، علاوه بر ایجاد موانع زمینی، از ورود و خروج ساکنان آنجا به جز در زمان های مشخصی که برایشان تعیین کرده اند جلوگیری می‌کنند.

سد المنطره تامین کننده اصلی آب در قنیطره و حومه آن تا استان درعا محسوب می‌شود و یکی از بزرگترین و مهم‌ترین سدهای آبی در جنوب سوریه است.

پس از سقوط رژیم بشار اسد در ۸ دسامبر، نیروهای اشغالگر اسرائیل با نفوذ به منطقه حائل در خاک سوریه، توافقنامه ای را که در سال ۱۹۷۴ امضا شده بود باطل اعلام کردند و در عمق خاک سوریه شروع به پیشروی کردند.

رژیم صهیونیستی همچنین با صدها حمله هوایی توانمندی های ارتش سوریه و زیرساخت های نظامی و اقتصادی این کشور را نابود کرده است.

این خطرناک ترین اتفاق از زمان آغاز یورش های اسرائیل در منطقه است و از داخل و خارج سوریه درباره پیامدهای آن بر امنیت آبی منطقه هشدار داده شده است به خصوص که طی کم تر از یک ماه خیر تل آویو ۴۰ درصد از منابع آبی مشترک سوریه و اردن را در اختیار گرفته است.

سد المنطره ششمین سد در بین مهم ترین آب های سطحی در جنوب سوریه محسوب می شود که به تسلط رژیم صهیونیستی درآمده است

سدهای آب در استان القنیطره از مهم‌ترین منابع آب برای کشاورزی در این منطقه است این استان هفت سد اصلی با نام های المنطرة، رويحينة، بريقة، كودنة، الهجة، الحيران، والمقرز دارد که المنطره دومین سد بزرگ در سوریه و یکی از مهم ترین تاسیسات آب در جنوب سوریه شمرده می شود.

سد المنطره در روستای الصمدانیه در غرب سوریه واقع است این روستای کوچک با جمعیت ۳۰۰ نفر در اکتبر ۱۹۷۳ از اشغال رژیم صهیونیستی آزاد شد و از موقعیت راهبردی و منابع طبیعی غنی برخوردار است.

سد المنطره تامین کننده اصلی آب در استان القنیطره و حومه های آن تا استان درعا محسوب می شود از همین رو از مهم ترین سدهای آبی حیاتی در منطقه است.

آب سد المنطره از ارتفاعات الرقاد در قنیطره تامین می شود و سد اصلی و بلندترین سطح در این منطقه است این سد در سال ۲۰۰۰ تاسیس شده اما عملا از سال ۲۰۱۰ شروع به کار کرده است و برای مصارف خانگی و کشاورزی استفاده می شود همچنین آب سد به عنوان مخزنی برای پشتیبانی از سایر سدهای منطقه محسوب می شود.

افزون بر اهمیت سد المنطره در تامین آب جنوب سوریه این سد از جاذبه‌های گردشگری محسوب می‌شود منطقه‌ای که سد در آنجا واقع شده نظیر پیرامون آن یعنی غرب الصمدانیه و ام باطنه و روستاهای همجوار از آب و هوای معتدل و مناظر طبیعی جذابی برخوردار است . برخورداری سد المنطره از طبیعت ممتاز با دریاچه منحصر به فرد آن و همجواری با مرزهای طبیعت سرسبز جولان اشغالی بر ارزش گردشگری آن افزوده است.

تسلط اسرائیل بر منابع آب حوض الیرموک درعا

نظامیان اشغالگر صهیونیستی همچنین ارتفاعات راهبردی جبل الشیخ را که مشرف به چهار کشور عربی سوریه، لبنان، عراق و اردن است اشغال کردند.

بازرترین تجاوز و تعدی رژیم اسرائیل به حاکمیت ملی سوریه، اشغال منطقه کوهستانی جبل الشیخ جولان و منطقه حاصلخیز و حوزه آبریز حوض الیرموک از جمله سد آبی الوحده است که بین اراضی اردن و سوریه واقع شده است. از جمله اهداف اسرائیل از دست اندازی بر مناطق سرشار از منابع آب شیرین سوریه این است که بتواند بر چالش‌‎های مختلفی که در زمینه منابع آب طبیعی مانند رودخانه‌ها و دریاچه‌ها مواجه است غلبه کند.

منابع آب شیرین سرزمین‌های اشغالی عمدتا از رودخانه‌های اردن و الجلیل و یا منابع زیرزمینی تامین می شود که این منابع به شدت محدود هستند و از همین رو تقاضای آب اسرائیل امروز از منابع آبی موجود بیشتر است.

اراضی حوض الیرموک در غرب استان درعا شامل رودخانه یرموک است که از ترکیب مجموعه‌ای از آب‌های فصلی تشکیل شده که مهمترین آنها (وادی الزیدی، الذهب، الحریر، العلان و الرقاد) هستند که همگی به حوزه آبریز یرموک و رودخانه دائمی یرموک می‌ریزد.

سوریه تعدادی سد در منطقه حوض الیرموک ساخته است که برجسته ترین آنها سد یرموک و سد الوحده باشد که با همکاری دولت اردن ساخته شده و ظرفیت ذخیره سازی آن 225 میلیون متر مکعب است. اسرائیل همچنین به دنبال کنترل رودخانه یرموک، به عنوان بخشی از نقشه خود برای کنترل آب شیرین این مناطق است.

رژیم اشغالگر اسرائیل همچنبن به تازگی طرحی را برای توسعه شهرک‌ها در بلندی‌های جولان تحت اشغال خود تصویب کرده و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در بیانیه‌ای اعلام کرد: تقویت جولان تقویت دولت اسرائیل است که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

حاکمان جدید دمشق اعتراضی به سلطه آمریکا و اسرائیل بر منابع طبیعی سوریه ندارند

احمد موسی خبرنگار و فعال رسانه‌ای برجسته در مصر در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت مردم از داستان تسلط ارتش اسرائیل بر مهم ترین سد آبی سوریه در قنیطره در جنوب سوریه می گویند و اینکه آیا این اتفاق اهمیت دارد.

وی افزود: «ساده بگویم این یک فاجعه واقعی است، زیرا منابع آبرسانی به درعا، قنیطره و حومه آنها در دست اشغالگران وحشی افتاده است. ارتش اشغالگر همچنین 20 نقطه استقرار برای نیروها و تانک های خود در داخل خاک سوریه ایجاد و زمان هایی را برای خروج و بازگشت ساکنان این مناطق تعیین کرده است».

این خبرنگار مصری گفت: در سایه غیبت کامل دولت سوریه، ارتش رژیم اشغالگر به تخریب مواضع جدیدی در سوریه ادامه می‌دهد… و هیچ یک از آنها(دولتمردان جدید سوریه) توییتی در محکومیت این جنایات دشمن نمی‌نویسند… (به اعتقاد حاکمان جدید دمشق) مشکل آب یا سرزمین اشغالی نیست. مهم این است که برنامه های درسی مدارس را تغییر دهیم، آموزش ملی را لغو کنیم و به جای عبارت اشغالگری عثمانی حکومت عثمانی را جایگزین کنیم و به جای عبارت شهادت در راه خدا شهادت در راه وطن را جایگزین کنیم و به جای تسلیم شدن در برابر قانون تسلیم آقای الشرع باشیم.

اقدام آمریکا برای تقویت تسلط بر ۶۰ درصد نفت سوریه

در حالی که رژیم صهیونیستی به نابود کردن ظرفیت‌های اقتصادی و نظامی سوریه و همچنین تسلط بر خاک و منابع آب این کشور ادامه می دهد ائتلاف بین المللی تحت رهبری آمریکا هم شروع به ایجاد یک پایگاه در وسط شهر عین العرب(کوبانی) در منطقه نفت خیز شمال سوریه در استان حلب کرده است.

پس از سقوط رژیم بشار اسد، در ۸ دسامبر، نیروهای ائتلاف بین المللی به رهبری ایالات متحده، ادوات نظامی عظیمی را از طریق زمین و هوا به شمال شرق سوریه آوردند.این تجهیزات تقویتی شامل بیش از ۴۰۰ کامیون بود که از گذرگاه مرزی الولید با عراق وارد شدند و ۱۸ هواپیمای باری که در پایگاه خراب الجیر در نزدیکی شهر رمیلان در شمال شرق سوریه فرود آمدند.

پنجشنبه گذشته کاروانی از کامیون های آمریکاحامل تجهیزات تقویتی لجستیکی شامل اتاق های پیش ساخته، دوربین های نظارتی، ماشین های حفاری، بلوک های سیمانی و تانکرهای سوخت وارد کوبانی شد. در همین راستا ائتلاف آمریکایی یک تیم ویژه را به منظور نظارت بر ساخت پایگاه در یکی از هتل های مرکز شهر کوبانی مستقر کرده است.

لازم به ذکر است که ۶۰ درصد نفت سوریه در کوبانی و اطراف آن قرار دارد. و آمریکا به دنبال تقویت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه بر شمال سوریه است زیرا میادین نفتی آنجا را تحت تصرف آمریکا قرار می دهد.

پیش از سقوط نظام بشار اسد، نیروهای سوریه دموکراتیک (SDF) موقعیت خود را در اطراف میادین نفتی در استان‌های دیرالزور و الحسکه و منطقه تدمر در استان حمص متمرکز کرده بودند اما به دنبال حمله گروه های شبه نظامی تحت حمایت ترکیه به نیروهای دموکراتیک سوریه این گروه با حمایت آمریکا برای حفظ مناطق تحت کنترل خود در شمال سوریه تلاش می کند.

بر اساس گزارشی که شبکه آمریکایی سی ان بی سی نیوز تهیه کرده است، مهم ترین میدان های نفتی تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه السویدیه، رمیلان در استان حسکه و العمر در استان دیرالزورهستند، در حالی که برجسته ترین میادین نفتی تحت کنترل دولت جدید التیم، ال. -ورد، الشولا و الشمیطیه (با تولید ۱۸ هزار بشکه نفت در روز) است و به طور کلی تولید نفت سوریه از زمان جنگ داخلی در این کشور از ۳۸۳ هزار بشکه در روز که قبل از سال ۲۰۱۱ بوده به ۴۰ هزار بشکه کاهش یافته و زیان در این بخش به ۹۳ میلیارد دلار رسیده است.

داعش در اوج قدرت خود در سال ۲۰۱۴، کنترل بیشتر میادین نفتی سوریه را در دست داشت که روزانه ۴۵ هزار بشکه نفت تولید می‌کردند و هر هفته میلیون‌ها دلار برای این گروهک درآمد زایی داشت اما بعدا با سرکوب داعش بیشتر این میادین به تسلط نیروهای سوریه دموکراتیک درآمد.

تولید گاز طبیعی در سوریه نیز تا قبل از سال ۲۰۱۱ به حدود ۳۰.۲ میلیارد مترمکعب در سال رسیده بود و بیشتر این گاز از میادین گازی استان حسکه تولید می‌شد. با آغاز جنگ داخلی و مشکلات ناشی از آن، تولید گاز به ویژه در میادین شمالی کاهش یافت. آمار دقیق در مورد تولید گاز طبیعی در سوریه وجود ندارد اما دولت سابق بشار اسد میدان‌هایی در شمال دمشق و جنوب حمص پیدا کرده و آماده همکاری با شرکت های روسی برای استخراج از آنجا بود که با سقوط دمشق به نتیجه نرسید.ذخایر گاز سوریه ۲۴۰.۷ ملیارد متر مکعب تخمین زده شده و با این ذخایر اگر استخراج صورت می گرفت، سوریه رتبه ۴۲ جهان را کسب می‌کرد اما ذخایر گاز طبیعی سوریه در دریای مدیترانه حدود ۷۰۰ میلیارد مترمکعب است که همگی به دلیل جنگ و تحریم ها علیه سوریه بدون بهره برداری مانده است.

«عید درویش» نویسنده و روزنامه نگار برجسته سوری پیشتر گفته بود که آمریکا ماهانه ۳ میلیون بشکه نفت سوریه را غارت می‌کند و از طریق تانکرهای نفت‌کش سرقت کرده و به کردستان عراق با قیمتی پایین‌تر انتقال می‌دهد.

تسلط اسرائیل و آمریکا بر منابع طبیعی سوریه، نه تنها برای دولت دمشق، بلکه برای امنیت و ثبات منطقه‌ای نیز پیامدهای منفی به همراه دارد.

از نظر استراتژیک، کنترل بر منابع آب و نفت به عنوان ابزاری برای اعمال فشار و دسترسی به ثروت‌های طبیعی تلقی می‌شود. اسرائیل و آمریکا هر دو به دنبال تحکیم موقعیت‌های ژئوپولتیکی خود در این منطقه هستند تا به اهداف اقتصادی، سیاسی و امنیتی خود دست یابند.

برای سوریه، این تسلط‌ها باعث تشدید بحران‌های داخلی و خارجی شده و بازسازی اقتصادی این کشور را که پس از سال‌ها جنگ و ویرانی به شدت نیازمند منابع مالی و طبیعی است، به یک چالش بزرگ تبدیل کرده است. در نتیجه، سوریه نه تنها با تهدیدات نظامی روبه‌رو است، بلکه منابع طبیعی آن به ابزار فشار در دست قدرت‌های خارجی تبدیل شده است.

تسلط اسرائیل بر منابع آب و سدهای آبی جنوب سوریه و تسلط آمریکا بر میادین نفتی شرق این کشور و حتی برنامه‌های اسرائیل برای پیشروی به سمت شرق سوریه و تسلط بر برخی منابع نفت و گاز سوریه نشان‌دهنده تلاش این دو کشور برای کنترل و بهره‌برداری از ثروت‌های طبیعی سوریه به نفع منافع استراتژیک خود است.

این روند، نه تنها بر وضعیت اقتصادی سوریه تأثیرگذار است، بلکه به پیچیدگی‌های بحران‌های منطقه‌ای می‌افزاید و امنیت و ثبات سوریه را به چالش می‌کشد.

منبع: فارس