افغانها:می خواهیم به ایران بازگردیم

پس از شکست اشغالگران اما نبود یک چهره کاریزماتیک با توانایی گردآوردن تمام اقوام و گروه ها زیرِ چترِ “افغانستانِ متحد، قوی و امن” در کنار تحریکات برخی کشورهای خارجی به ویژه پاکستان و عربستان؛ باعث بروز جنگ های داخلی خانه مان برافکن در این کشور شد تا اینکه با حمایت معنوی و ایدئولوژیک پاکستان و وهابیت و دلارهای سعودی و پشتیبانی آمریکا، “طالبان” ظهور کرد و آتش جدیدی بر خرمنِ زندگیِ افغانها افتاد.

ظهورِ طالبان که به سرعت در حال تصرف سرزمین افغانها بود باعث شد گروه های جهادی بعضا و موقتا اختلافات را کنار گذاشته و به مقابله با “طالب ها” بپردازند.

پس از آن نیز حادثه ۱۱ سپتامبر و حمله به برج های ۲ قلو پیش آمد که حمله آمریکا به افغانستان را به دنبال داشت و با اشغال آمریکا، دولتی تحت الحمایه روی کار آمد که به دلیل انبوه فسادهای مالی، عملکردی، عقیدتی، رفتاری و… باز هم نتوانست حمایت تمام گروه های قومی، سیاسی و نظامی را جلب کند و همچنان این کشور در آتش ناامنی، چند دستگی و… می سوزد.

بررسی وضعیت افغانستان در ۴ دهه اخیر نشان داده که این کشور از نداشتن چهره ای کاریزماتیک به ویژه در عرصه های سیاسی و نظامی رنج می برد. چهره ای که با مبنا قرار دادن منافع ملی افغانها، حرف آخر را زده و تمام قومیتها حولِ محورِ وی، امنیت و منافعِ افغانها را تامین کنند.

در حوزه نظامی اگر افغانستان شخصی همچون ژنرال “قاسم سلیمانی” را داشت اکنون وضع دیگری از نظر امنیت داشت. نظامیِ وطن پرستی که گرایش های مختلف را حولِ محورِ منافع ملی افغانها گرد هم آورده و متحد می کرد و دیگر فضایی برای مانور و فعالیت گروه های تروریستی همچون طالبان، داعش و عواملِ سروریس های اطلاعاتی کشورهای بیگانه همچون پاکستان و عربستان و آمریکا و… که به بهای خونِ افغانها، دنبال منافع خود هستند، باقی نمی ماند.

البته بودند تک ستاره های جداافتاده ای همچون “احمدشاه مسعود” که توسطِ سرویس های امنیتی پاکستان و عربستان از صحنه سیاسی و نظامی افغانستان حذف شدند و نتوانستند جایگاه و نقش تاریخی خود را در دورانِ پس از اشغال افغانستان به دست آمریکا، ایفا کنند.

در چنین شرایطی وضعیت امنیتی افغانستان به جایی رسیده که طالبان و داعش (کار هر کدام که باشد) به دختران دانش آموز نیز رحم نمی کنند و کاری نیز نه از حکومتِ فشل، فاسد و وابسته افغانستان و نه از بازماندگانِ گروه های جهادی همچون “عبدلله عبدلله”، معاون اجرایی دولت افغانستان که در انتخابات با تقلب، رای اش را دزدیدند و در سبدِ اشرف غنی ریختند، بر نمی آید.

هم اکنون وضع در افغانستان به جایی رسیده که نگاهی به شبکه های اجتماعی و مواضع برخی فعالان و روزنامه نگاران افغان در شبکه هایی همچون توئیتر نشان می دهد که برخی از افغان ها در آرزوی “ایران بزرگ” و بازگشت به سرزمینِ مادریِ خود، ایران هستند تا از دهه ها جنگ و ترور و خونریزی و مرگ رهایی یابند.