۰ نظر

مسئله‌ حجاب و خطر نفوذ تفکرات لائیک و انحرافی در دولت

مواضع اخیر برخی مسئولان درباره حجاب، نشانه‌ای از عدم درک درست از حجاب و از گسترش نگاه‌های لائیک در برخی مدیران دولتی کشور است، در این گزارش به دلایل انحرافی بودن نگاه برخی مسئولان به حجاب و آسیب‌های آن پرداخته شده است.

کد خبر : 119794

تاریخ انتشار :جمعه 24 مرداد 1404 - 23:57

به گزارش خط بازار؛ در روزهای اخیر، اظهارات برخی مسئولان دولتی درباره حجاب، موجی از نگرانی را در میان دغدغه‌مندان ارزشهای اسلامی ایجاد کرده است. استاندار مازندران با بیان اینکه “تا وقتی فقر هست، اعتقادی به حجاب و عفاف ندارم” و معاون وزارت گردشگری با اظهارنظر درباره بی توجهی به حجاب در صنعت گردشگری، نشان دادند که برخی از مدیران دولت، درک درستی از جایگاه حجاب به عنوان یک حکم الهی و تکلیف شرعی ندارند. اگرچه استاندار مازندران بعداً ادعا کرد که به دلیل کمبود وقت نتوانسته دقیق صحبت کند، اما این توجیه، ماهیت خطرناک چنین تفکری را تغییر نمیدهد. چرا این نگاه، انحرافی و خطرناک است؟

۱. تقابل نابجا بین اقتصاد و حجاب:

ادعای اینکه تا زمانی که فقر وجود دارد، نمیتوان به حجاب پرداخت، یک مغالطه بزرگ است. آیا واقعاً حل معضلات اقتصادی مستلزم تعطیلی احکام الهی است؟ مگر نه اینکه مسئولیت بهبود وضعیت معیشتی مردم بر عهده مدیران دولتی است؟ چرا باید ضعف مدیریت اقتصادی را بهانه بی توجهی به ارزشهای دینی قرار داد؟ این نگاه، علاوه بر آنکه بی اعتنایی به دستورات الهی را توجیه میکند، نشان دهنده فرافکنی مسئولان در قبال ناکارآمدیهای خود است.

۲. تضعیف جایگاه حجاب به عنوان یک ارزش دینی:

حجاب، یک تکلیف شرعی و ضامن حفظ کرامت زن در جامعه اسلامی است. وقتی مسئولان نظام اسلامی، آن را به عنوان یک موضوع ثانویه و وابسته به شرایط اقتصادی مطرح میکنند، عملاً ارزش ذاتی آن را زیر سؤال میبرند. این رویکرد، شبیه تفکر سکولارهایی است که دین را تنها به حوزه خصوصی محدود میکنند و در سیاستگذاریهای اجتماعی، آن را نادیده میگیرند.

۳. تأثیر مخرب بر فرهنگ عمومی:

مسئولان نظام اسلامی باید همچون معلمی دلسوز، مردم را به سوی خوبیها هدایت کنند، نه اینکه با سخنان نسنجیده، زمینه انحراف را فراهم سازند. وقتی مقامات رسمی، بی حجابی را عادی سازی میکنند، طبیعی است که برخی افراد نیز به تدریج نسبت به این فریضه الهی بی تفاوت شوند. این در حالی است که فسادهای اخلاقی و اجتماعی، ریشه در دوری از تعالیم دینی دارد و نمیتوان با ترویج بی بندوباری، جامعه ای سالم ساخت.

۴. دوگانگی خطرناک در سیاستگذاری:

اگر مسئولی در نظام اسلامی، اعتقادی به اجرای احکام الهی نداشته باشد، چگونه میتوان به التزام او به دیگر اصول اسلامی (مثل مبارزه با فساد، عدالتخواهی و اخلاقمداری) اعتماد کرد؟ اینگونه افراد، مانند موریانه هایی هستند که پایه های نظام را از درون می پوسانند و با ترویج نگاههای سکولار، جامعه را از مسیر اسلام ناب دور میکنند.

راهکار چیست؟

– اجرای حکمت آمیز قانون حجاب:

همانطور که رئیس جمهور تأکید کرده، باید از روشهای فرهنگی برای ترویج حجاب استفاده کرد. برخوردهای قهری بدون کار فرهنگی عمیق، نه تنها نتیجه بخش نیست، بلکه ممکن است به التهاب اجتماعی بینجامد. جامعه اسلامی، جامعه ای است بر پایه مهربانی، دلسوزی و هدایتگری، نه قضاوت و طرد. برخی از زنان و دختران ما به دلایل مختلف – شاید تربیت خانوادگی، تأثیر محیط، یا حتی تبلیغات غلط رسانه ای – هنوز به اهمیت حجاب به عنوان یک حریم الهی و عامل عزت زن پی نبرده اند. هر زن بیحجاب، یک هموطن، یک خواهر و یک عضو از جامعه اسلامی است که شاید در مسیر شناخت حقیقت دچار تردید یا کاستی شده باشد. برخوردهای تند، نگاههای تحقیرآمیز و برچسب زنی های نادرست، نه تنها کمکی به هدایت او نمیکند، بلکه ممکن است جبهه گیری و دوری بیشتر از دین را به دنبال داشته باشد. راه اصلی، ارتباط قلبی و احترام متقابل است.بنابراین وقتی صحبت از ترویج قانون حجاب و سایر معارف دینی می شود منظور لزوما برخورد قهری نیست اما همین مسئولین دولتی و سایر نهادها و دستگاههای بیرون دولت باید پاسخ دهند برای حل این موضوع تا کنون چه اقدام غیر شعاری و موثری داشته اند؟

– مسئولان باید الگوی عملی باشند:

مدیران نظام باید در گفتار و رفتار، پاسدار ارزشهای اسلامی باشند، نه اینکه با سخنان ضد دینی، اعتماد عمومی را سست کنند. – عدم تقابل کاذب بین اقتصاد و اخلاق:

مشکلات اقتصادی را نمیتوان بهانه بی توجهی به اخلاق و دین دانست. جامعه ای که در آن حیا و عفاف نباشد، حتی اگر ثروتمند هم شود، دچار فقر معنوی و اخلاقی خواهد شد که درمان آن بسیار دشوارتر از فقر مادی است. اظهارات اخیر برخی مسئولان، زنگ خطری است که نشان می دهد تفکرات لائیک و سکولار در حال نفوذ به بدنه مدیریتی کشور است. اگر این نگاهها اصلاح نشود، به تدریج شاهد فروپاشی اخلاقی و فرهنگی خواهیم بود. نظام اسلامی نیازمند مدیرانی است که هم دین شناس باشند، هم مدبر؛ نه کسانی که با شعارهای انحرافی، جامعه را از مسیر الهی منحرف کنند.

اقتصاد و فرهنگ، دو بال پیشرفتند، نه رقیب یکدیگر.

منبع: فارس