ذاکر حسین یا ذاکر جواد؛ رقابت ۴ باند سیاسی برای تصاحب خودروسازی

به گزارش خط بازار؛ مدیریت شبه دولتی در خودروسازی طی چند دهه اخیر باعث شده «شومن های سیاسی»اقبال بیشتری نسبت به متخصصین باتجربه در خودروسازی داشته باشند.

از آنجا که هیچ مکانیسم شایسته سالاری تعریف نشده و بی ثباتی پدیده غالب در هوای جاده مخصوص است، لذا «باندبازی» در بخش های مخالف حکمفرماست. باندهایی که خودروسازی را ارث پدری خود می دانند و از جیب بیت المال و سهامداران خصوصی عیش و نوش می کنند.

در یک باند، اسلامشهری ها «تپه های» خودروسازی را با خواهرزاده و برادرزاده و نزدیکان شبه امنیتی خود فتح نمودند و در باند دیگر همکلاسی ملت بی سروصدا در حال شبکه سازی مویرگی و حفظ خود با تغییر زیرمجموعه است.

در یک باند طالقانی ها با «میرزانویس ها»، «میرسهیل ها» و «خوش اقبال ها» به دنبال صندلی شرکت های درجه یک هستند تا شاید به وصال سمیه برسند و در باند دیگر قدرت به «نفر دوم ها» رسیده و توسعه بازیچه دست «آقازاده نابالغ» شده است.

در یک باند پرونده سازهای بی خیر چراغ روشن حوزه خودروسازی را تصاحب کرده و توانسته اند از خدمات گل کاری به خدمات مدیران برسند و در باند دیگر کوتوله های متوهم، اتوبوسی در ایستگاه های مختلف جاده مخصوص پیاده شده اند.

حیف و میل اموال ملت و مردم در خودروسازی نتیجه همین باندبازی ها است. به همین خاطر است که سیاسیون حاضر نیستند از این گاوشیرده دست بکشند. چرا که در مدیریت خصوصی، ملاک عملکرد است و نه سیاسی کاری. حتی باندبازی هم چارچوب مند تعریف می شود.

«طلب چند ده میلیون دلاری» تنها یک نمونه از ده ها نتیجه دخالت زیانده دولتی در خودروسازی است. اتفاقی که «مرد دیزل» با هوشیاری زیر بار آن نرفت ولی «شومن معروف» برای منافع سیاسی خود از هول حلیم به دام افتاد و به زودی باید به مقام قضایی پاسخگو باشد.

منبع: خط بازار